Δέκα Στάδια Πνευματικής Πορείας[1]
________________________
[1] Το Τάγμα Ερμού ΤρισΜεγίστου δεν διεκδικεί την πατρότητα των επιστημονικών θέσεων και των εσωτερικών απόψεων.
Το εν λόγω πόνημα είναι μία συλλογή γνώσεων και αποσκοπεί στον ορθό προσανατολισμό της/του κάθε πνευματικού Αναζητητή.
Οι εικόνες, οι οποίες πλαισιώνουν το κείμενο, είναι από αλχημικά εμβλήματα διαφόρων σειρών και έργα τέχνης.
[1] Το Τάγμα Ερμού ΤρισΜεγίστου δεν διεκδικεί την πατρότητα των επιστημονικών θέσεων και των εσωτερικών απόψεων.
Το εν λόγω πόνημα είναι μία συλλογή γνώσεων και αποσκοπεί στον ορθό προσανατολισμό της/του κάθε πνευματικού Αναζητητή.
Οι εικόνες, οι οποίες πλαισιώνουν το κείμενο, είναι από αλχημικά εμβλήματα διαφόρων σειρών και έργα τέχνης.
Στάδιο 1ο:
Συνειδητοποίηση της Ασυνειδησίας
Azoth – Valentine Azoth, sive Aureliæ occultæ philosophorum, Frankfurt, 1613. Έμβλημα 1.
Ο κάθε άνθρωπος είναι σημαντικό να ευρίσκεται σε επαφή με την πραγματική πραγματικότητα, δηλαδή να βιώνει, τόσο το εξωτερικό του περιβάλλον όσο και τον εσωτερικό του κόσμο, όπως αληθινά είναι και όχι όπως φαντασιώνεται ότι είναι.
Η επαφή με την πραγματική πραγματικότητα της ζωής του ανθρώπου–ατόμου δημιουργεί:
Στο επίπεδο της ασυνειδησίας, το άτομο βιώνει (ασυνείδητο) πόνο δυσαρέσκειας–δυσφορίας, ο οποίος πόνος γίνεται αντιληπτός με διάφορα συμπτώματα, τόσο ψυχικά[2] όσο και σωματικά, τα οποία συμπτώματα (άγχος – αγχώδεις σωματικές διαταραχές) δεν δύναται να ερμηνεύσει.
Ως εκ τούτου δημιουργείται μία/ένας εν δυνάμει Αναζητητής, η/ο οποίος καλείται να ακολουθήσει την πορεία της μεταμόρφωσης της αντίληψης της/του, τόσο για το εξωτερικό της/του περιβάλλον όσο και για τον εσωτερικό της/του κόσμο, η οποία (πορεία μεταμόρφωσης) αποτελείται από διαδοχικές μετουσιώσεις ολόκληρης της υπόστασης της/του ως άνθρωπος.
________________________
[2] Ψυχικό είναι οτιδήποτε απαρτίζει–αποτελεί την ψυχή (ψυχικό επίπεδο) του ανθρώπου, δηλαδή το σύνολο των συναισθηματικών και νοητικών λειτουργιών του.
Στην ψυχή ανήκει κάθε τι το οποίο βιώνει–νιώθει και σκέπτεται ο κάθε άνθρωπος.
Ψυχή, εκτός του ανθρώπου, έχουν τα ζώα και τα φυτά, σε διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης,
Το ψυχικό επίπεδο διέπεται από την διπολικότητα (δυάδα), δηλαδή από την ύπαρξη πόλων εντός των οποίων δονείται η ζωή (δημιουργημένη δημιουργία).
Η διπολικότητα εκπτύσσεται σε πολυπολικότητα, με την ζωή όμως, να δονείται, πάντα, ανάμεσα από δύο αντίθετους πόλους (δίπολο).
*****
Η επαφή με την πραγματική πραγματικότητα της ζωής του ανθρώπου–ατόμου δημιουργεί:
- ένα επώδυνο υπόβαθρο, το οποίο με την σειρά του οδηγεί στην συνειδητοποίηση της ασυνειδησίας της ίδιας της ύπαρξης του ατόμου, και
- μία τάση αναζήτησης, ώστε να αλλάξει το Εδώ και Τώρα της ζωής του ατόμου.
Στο επίπεδο της ασυνειδησίας, το άτομο βιώνει (ασυνείδητο) πόνο δυσαρέσκειας–δυσφορίας, ο οποίος πόνος γίνεται αντιληπτός με διάφορα συμπτώματα, τόσο ψυχικά[2] όσο και σωματικά, τα οποία συμπτώματα (άγχος – αγχώδεις σωματικές διαταραχές) δεν δύναται να ερμηνεύσει.
Ως εκ τούτου δημιουργείται μία/ένας εν δυνάμει Αναζητητής, η/ο οποίος καλείται να ακολουθήσει την πορεία της μεταμόρφωσης της αντίληψης της/του, τόσο για το εξωτερικό της/του περιβάλλον όσο και για τον εσωτερικό της/του κόσμο, η οποία (πορεία μεταμόρφωσης) αποτελείται από διαδοχικές μετουσιώσεις ολόκληρης της υπόστασης της/του ως άνθρωπος.
________________________
[2] Ψυχικό είναι οτιδήποτε απαρτίζει–αποτελεί την ψυχή (ψυχικό επίπεδο) του ανθρώπου, δηλαδή το σύνολο των συναισθηματικών και νοητικών λειτουργιών του.
Στην ψυχή ανήκει κάθε τι το οποίο βιώνει–νιώθει και σκέπτεται ο κάθε άνθρωπος.
Ψυχή, εκτός του ανθρώπου, έχουν τα ζώα και τα φυτά, σε διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης,
Το ψυχικό επίπεδο διέπεται από την διπολικότητα (δυάδα), δηλαδή από την ύπαρξη πόλων εντός των οποίων δονείται η ζωή (δημιουργημένη δημιουργία).
Η διπολικότητα εκπτύσσεται σε πολυπολικότητα, με την ζωή όμως, να δονείται, πάντα, ανάμεσα από δύο αντίθετους πόλους (δίπολο).
*****
Στάδιο 2ο:
Αποδοχή
Robert Fludd, Summum bonum, Frankfurt, 1629. Χαρακτικό.
Οι παράμετροι της ειλικρινούς αποδοχής είναι η συνειδητοποίηση και η βίωση σε ελεγχόμενο πλαίσιο, της κάθε ασυνείδητης ψυχικής πλευράς (κομμάτι) όσο εξωπραγματική και αν φαίνεται.
Σε αυτήν την διεργασία συνειδητότητας είναι πολύ επιβοηθητική η κάθε είδους τεκμηριωμένη, επιστημονική, μη φανατική Γνώση.
Προσοχή, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της διανοητικοποίησης – εκλογίκευσης, καθότι στόχος είναι η βίωση της κάθε ασυνείδητης πλευράς σε όλη της την φόρτιση.
Μία παράμετρος, η οποία επιβεβαιώνει την πραγματική αποδοχή των ψυχικών πλευρών, είναι η ανεύρεση από την/τον κάθε Αναζητητή της αντίστοιχης δικής της/του ψυχικής πλευράς σε κάθε είδους εξωτερική κατάσταση, την οποία συναντά.
Η οποιαδήποτε απορριπτική στάση[3] της/του κάθε Αναζητητή σχετικά με τις εξωτερικές της/του καταστάσεις, την/τον αποπροσανατολίζει από την ατραπό της Αλήθειας.
Είναι σημαντικό να γνωρίζει η/ο κάθε Αναζητητής, ότι κάθε ψυχικό συναίσθημα, καθώς επίσης και κάθε ψυχική πλευρά, είναι απόλυτα χρήσιμες.
Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο κάθε συναίσθημα και κάθε πλευρά χρησιμοποιούνται, δηλαδή εάν ο στόχος είναι εγωκεντρικός[4] ή ενήλικος[5].
Επί παραδείγματι ένας άνθρωπος, ο οποίος είναι φορτισμένος με το συναίσθημα του μίσους και διακατέχεται από την δολοφονική του πλευρά, εάν ο σκοπός του είναι εγωκεντρικός γίνεται δολοφόνος, ενώ εάν ο στόχος του είναι ενήλικος γίνεται χειρουργός.
Επίσης, εάν κάποιος άνθρωπος είναι φορτισμένος με το συναίσθημα της αγάπης και διέπεται από την συντροφική του πλευρά, εάν η δράση του είναι εγωκεντρική, γίνεται κτητικός (συμβιωτικός), ενώ εάν η κίνησή του είναι ενήλικη, δημιουργεί μία σχέση η οποία σέβεται απόλυτα τα μέλη της.
Η επαφή και αποδοχή σε βάθος των ψυχικών πλευρών, σε προσωπικό επίπεδο, οδηγεί την/τον κάθε Αναζητητή να συνειδητοποιήσει την δυστυχία, την οποία βιώνει –λόγω της ματαιωμένης εσωτερικής της/του επιθυμίας[6] (libido) προς την πραγματική, ενήλικη, μη εγωκεντρική ζωή–, η οποία (επιθυμία) ενυπάρχει στον κάθε άνθρωπο.
Σε αυτήν την φάση της ζωής του ατόμου, εάν δεν κυριαρχήσει το εγωκεντρικό κομμάτι και δεν επικρατήσουν οι άμυνες, δύναται να πρυτανεύσει[7] η βούληση[8] για αλλαγή.
________________________
[3] Απορριπτική στάση: «Εγώ δεν μπορεί να είμαι ζηλόφθονος. Εγώ δεν ασκώ βία (σωματική ή ψυχική). Εγώ δεν απαρτίζομαι από ανήθικα κομμάτια».
[4] Εισερχόμενο το έμβρυο στην μήτρα της μαμάς του, νιώθει αγάπη για την μαμά, η οποία (μαμά) είναι όλος ο έξω κόσμος (σύμπαν) για την πραγματικότητα, τόσο του εμβρύου όσο και του μετέπειτα νεογέννητου.
Στην πορεία, εάν η σχέση με την μαμά (στάση μαμάς προς το έμβρυο ή το νεογέννητο) είναι απορριπτική ή ματαιωτική, τότε το έμβρυο ή το νεογέννητο τραυματίζεται και βιώνει τον ύψιστο πόνο (λόγω της αρχέγονης απόρριψης ή της αρχέγονης ματαίωσης της μαμάς του, δηλαδή του κόσμου όλου).
[Απόρριψη: «Δεν έχεις δικαίωμα να υπάρχεις ίσον θέλω να μην υπάρχεις ίσον θέλω να πεθάνεις».
Ματαίωση: «Σου επιτρέπω να υπάρχεις, αλλά δεν έχεις το οποιοδήποτε δικαίωμα ίσον δεν έχεις δικαίωμα να έχεις και να εκφράζεις την οποιαδήποτε ανάγκη»].
Για να μην πονάει, λόγω του τραύματος, το εγώ του ατόμου (εμβρύου ή νεογέννητου) αναπτύσσει άμυνες, οι οποίες το προφυλάσσουν από την αναβίωση του πόνου του τραύματος, κάθε φορά κατά την οποία (το άτομο) παλινδρομεί, δηλαδή κάθε φορά κατά την οποία διάφορες εξωτερικές καταστάσεις τού κινητοποιούν τις συναισθηματικές φορτίσεις του τραύματός του (αρχέγονη απόρριψη ή ματαίωση).
Οι απορριφθείσες ή ματαιωμένες ανάγκες του ατόμου (εμβρύου ή νεογέννητου) δημιουργούν το εγωκεντρικό παιδικό κομμάτι, το οποίο πονάει πολύ και το οποίο χρησιμοποιεί εκείνες τις άμυνες τις οποίες δημιούργησε όταν βίωσε το αρχέγονο τραύμα, έτσι ώστε κάθε φορά κατά την οποία το άτομο παλινδρομεί να μην πονάει.
Αποτέλεσμα της χρήσης των αμυνών είναι η εγωκεντρική (εγωιστική) συμπεριφορά.
Η/ο κάθε Αναζητητής θα πρέπει να γνωρίζει καλά, ότι κάθε φορά κατά την οποία κάποιο άτομο συμπεριφέρεται εγωκεντρικά, χρησιμοποιεί τις άμυνες του, στην πραγματικότητα ασυνείδητα, έχει παλινδρομήσει στο τραύμα του και ως εκ τούτου πονάει πολύ πίσω από το προσωπείο της παιδικής (εγωκεντρικής) συμπεριφοράς του.
Η ανωτέρω γνώση θα βοηθήσει την/τον κάθε Αναζητητή να αναπτύξει την αίσθηση της συμπόνιας (αναπτύσσεται διεξοδικά στο Στάδιο #5), η οποία έχει δύο προαπαιτούμενα:
[5] Επαφή με την πραγματική πραγματικότητα (αναπτύσσεται διεξοδικά στο Στάδιο 4ο), χωρίς οι ασυνείδητες ή συνειδητές παιδικές εγωκεντρικές συναισθηματικές φορτίσεις να επηρεάζουν τις δράσεις του ατόμου.
[6] Σε ψυχικό επίπεδο, η αυτοματαίωση, αναστολή, φραγή της επιθυμίας συμβαίνει εάν υπάρχει αρχέγονη απόρριψη ή ματαίωση της πρωταρχικής επιθυμίας– επιθυμία για φροντίδα από την (απο)δεκτική μαμά, η οποία την προσφέρει νιώθοντας αγάπη για το νεογέννητο. Ως άμυνα το νεογέννητο αυτοματαιώνει – φράσσει την επιθυμία του, έτσι ώστε να μην βιώνει πόνο, λόγω της μη πραγμάτωσης της επιθυμίας του από την απορριπτική – ματαιωτική μαμά.
Η ανωτέρω αυτοματαίωση της επιθυμίας (καταθλιπτικό υπόβαθρο), δύναται να έχει ως συνέπεια την αυτόματη αναστολή – φραγή της επιθυμίας εκτός των άλλων και για πνευματική αναζήτηση (προς αποφυγή του πόνου λόγω της οποιασδήποτε ματαίωσής της).
[7] Η συναισθηματική φόρτιση αυτής της απόφασης είναι ο πόνος του τραύματος διότι το παιδικό κομμάτι πασχίζει πάντα:
Σε αυτήν την φάση η/ο κάθε Αναζητητής συνειδητοποιεί, ότι η πορεία της εκπλήρωσης της ενήλικης επιθυμίας (μη χρήση εγωκεντρικών αμυνών) διέρχεται μέσα από την διαρκή αναβίωση του πόνου του αρχέγονου (παιδικού–ψυχικού) τραύματος.
[8] Βούλομαι: αποφασίζω ύστερα από σκέψη – επιθυμώ επειδή το έχω αποφασίσει.
*****
Σε αυτήν την διεργασία συνειδητότητας είναι πολύ επιβοηθητική η κάθε είδους τεκμηριωμένη, επιστημονική, μη φανατική Γνώση.
Προσοχή, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της διανοητικοποίησης – εκλογίκευσης, καθότι στόχος είναι η βίωση της κάθε ασυνείδητης πλευράς σε όλη της την φόρτιση.
Μία παράμετρος, η οποία επιβεβαιώνει την πραγματική αποδοχή των ψυχικών πλευρών, είναι η ανεύρεση από την/τον κάθε Αναζητητή της αντίστοιχης δικής της/του ψυχικής πλευράς σε κάθε είδους εξωτερική κατάσταση, την οποία συναντά.
Η οποιαδήποτε απορριπτική στάση[3] της/του κάθε Αναζητητή σχετικά με τις εξωτερικές της/του καταστάσεις, την/τον αποπροσανατολίζει από την ατραπό της Αλήθειας.
Είναι σημαντικό να γνωρίζει η/ο κάθε Αναζητητής, ότι κάθε ψυχικό συναίσθημα, καθώς επίσης και κάθε ψυχική πλευρά, είναι απόλυτα χρήσιμες.
Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο κάθε συναίσθημα και κάθε πλευρά χρησιμοποιούνται, δηλαδή εάν ο στόχος είναι εγωκεντρικός[4] ή ενήλικος[5].
Επί παραδείγματι ένας άνθρωπος, ο οποίος είναι φορτισμένος με το συναίσθημα του μίσους και διακατέχεται από την δολοφονική του πλευρά, εάν ο σκοπός του είναι εγωκεντρικός γίνεται δολοφόνος, ενώ εάν ο στόχος του είναι ενήλικος γίνεται χειρουργός.
Επίσης, εάν κάποιος άνθρωπος είναι φορτισμένος με το συναίσθημα της αγάπης και διέπεται από την συντροφική του πλευρά, εάν η δράση του είναι εγωκεντρική, γίνεται κτητικός (συμβιωτικός), ενώ εάν η κίνησή του είναι ενήλικη, δημιουργεί μία σχέση η οποία σέβεται απόλυτα τα μέλη της.
Η επαφή και αποδοχή σε βάθος των ψυχικών πλευρών, σε προσωπικό επίπεδο, οδηγεί την/τον κάθε Αναζητητή να συνειδητοποιήσει την δυστυχία, την οποία βιώνει –λόγω της ματαιωμένης εσωτερικής της/του επιθυμίας[6] (libido) προς την πραγματική, ενήλικη, μη εγωκεντρική ζωή–, η οποία (επιθυμία) ενυπάρχει στον κάθε άνθρωπο.
Σε αυτήν την φάση της ζωής του ατόμου, εάν δεν κυριαρχήσει το εγωκεντρικό κομμάτι και δεν επικρατήσουν οι άμυνες, δύναται να πρυτανεύσει[7] η βούληση[8] για αλλαγή.
________________________
[3] Απορριπτική στάση: «Εγώ δεν μπορεί να είμαι ζηλόφθονος. Εγώ δεν ασκώ βία (σωματική ή ψυχική). Εγώ δεν απαρτίζομαι από ανήθικα κομμάτια».
[4] Εισερχόμενο το έμβρυο στην μήτρα της μαμάς του, νιώθει αγάπη για την μαμά, η οποία (μαμά) είναι όλος ο έξω κόσμος (σύμπαν) για την πραγματικότητα, τόσο του εμβρύου όσο και του μετέπειτα νεογέννητου.
Στην πορεία, εάν η σχέση με την μαμά (στάση μαμάς προς το έμβρυο ή το νεογέννητο) είναι απορριπτική ή ματαιωτική, τότε το έμβρυο ή το νεογέννητο τραυματίζεται και βιώνει τον ύψιστο πόνο (λόγω της αρχέγονης απόρριψης ή της αρχέγονης ματαίωσης της μαμάς του, δηλαδή του κόσμου όλου).
[Απόρριψη: «Δεν έχεις δικαίωμα να υπάρχεις ίσον θέλω να μην υπάρχεις ίσον θέλω να πεθάνεις».
Ματαίωση: «Σου επιτρέπω να υπάρχεις, αλλά δεν έχεις το οποιοδήποτε δικαίωμα ίσον δεν έχεις δικαίωμα να έχεις και να εκφράζεις την οποιαδήποτε ανάγκη»].
Για να μην πονάει, λόγω του τραύματος, το εγώ του ατόμου (εμβρύου ή νεογέννητου) αναπτύσσει άμυνες, οι οποίες το προφυλάσσουν από την αναβίωση του πόνου του τραύματος, κάθε φορά κατά την οποία (το άτομο) παλινδρομεί, δηλαδή κάθε φορά κατά την οποία διάφορες εξωτερικές καταστάσεις τού κινητοποιούν τις συναισθηματικές φορτίσεις του τραύματός του (αρχέγονη απόρριψη ή ματαίωση).
Οι απορριφθείσες ή ματαιωμένες ανάγκες του ατόμου (εμβρύου ή νεογέννητου) δημιουργούν το εγωκεντρικό παιδικό κομμάτι, το οποίο πονάει πολύ και το οποίο χρησιμοποιεί εκείνες τις άμυνες τις οποίες δημιούργησε όταν βίωσε το αρχέγονο τραύμα, έτσι ώστε κάθε φορά κατά την οποία το άτομο παλινδρομεί να μην πονάει.
Αποτέλεσμα της χρήσης των αμυνών είναι η εγωκεντρική (εγωιστική) συμπεριφορά.
Η/ο κάθε Αναζητητής θα πρέπει να γνωρίζει καλά, ότι κάθε φορά κατά την οποία κάποιο άτομο συμπεριφέρεται εγωκεντρικά, χρησιμοποιεί τις άμυνες του, στην πραγματικότητα ασυνείδητα, έχει παλινδρομήσει στο τραύμα του και ως εκ τούτου πονάει πολύ πίσω από το προσωπείο της παιδικής (εγωκεντρικής) συμπεριφοράς του.
Η ανωτέρω γνώση θα βοηθήσει την/τον κάθε Αναζητητή να αναπτύξει την αίσθηση της συμπόνιας (αναπτύσσεται διεξοδικά στο Στάδιο #5), η οποία έχει δύο προαπαιτούμενα:
- η/ο Αναζητητής θα πρέπει πρώτα να έχει αναβιώσει τον δικό της/του αρχέγονο πόνο και να μην συμπεριφέρεται η/ο ίδιος εγωκεντρικά, και
- σε επαφή με τον πόνο του τραύματος του οποιουδήποτε άλλου ατόμου, να δύναται να θέτει ενήλικα όρια στις παιδικές εγωκεντρικές απαιτήσεις του άλλου ατόμου.
[5] Επαφή με την πραγματική πραγματικότητα (αναπτύσσεται διεξοδικά στο Στάδιο 4ο), χωρίς οι ασυνείδητες ή συνειδητές παιδικές εγωκεντρικές συναισθηματικές φορτίσεις να επηρεάζουν τις δράσεις του ατόμου.
[6] Σε ψυχικό επίπεδο, η αυτοματαίωση, αναστολή, φραγή της επιθυμίας συμβαίνει εάν υπάρχει αρχέγονη απόρριψη ή ματαίωση της πρωταρχικής επιθυμίας– επιθυμία για φροντίδα από την (απο)δεκτική μαμά, η οποία την προσφέρει νιώθοντας αγάπη για το νεογέννητο. Ως άμυνα το νεογέννητο αυτοματαιώνει – φράσσει την επιθυμία του, έτσι ώστε να μην βιώνει πόνο, λόγω της μη πραγμάτωσης της επιθυμίας του από την απορριπτική – ματαιωτική μαμά.
Η ανωτέρω αυτοματαίωση της επιθυμίας (καταθλιπτικό υπόβαθρο), δύναται να έχει ως συνέπεια την αυτόματη αναστολή – φραγή της επιθυμίας εκτός των άλλων και για πνευματική αναζήτηση (προς αποφυγή του πόνου λόγω της οποιασδήποτε ματαίωσής της).
[7] Η συναισθηματική φόρτιση αυτής της απόφασης είναι ο πόνος του τραύματος διότι το παιδικό κομμάτι πασχίζει πάντα:
- να καλύψει τις απορριφθείσες ή ματαιωμένες ανάγκες του, και
- να χρησιμοποιεί τις άμυνες, έτσι ώστε να μην πονάει.
Σε αυτήν την φάση η/ο κάθε Αναζητητής συνειδητοποιεί, ότι η πορεία της εκπλήρωσης της ενήλικης επιθυμίας (μη χρήση εγωκεντρικών αμυνών) διέρχεται μέσα από την διαρκή αναβίωση του πόνου του αρχέγονου (παιδικού–ψυχικού) τραύματος.
[8] Βούλομαι: αποφασίζω ύστερα από σκέψη – επιθυμώ επειδή το έχω αποφασίσει.
*****
Στάδιο 3ο:
Γείωση
Book of Lambspring, Musaeum hermeticum, Frankfurt, 1625. Έμβλημα 7.
Τα στοιχεία της γείωσης είναι η επαφή και η βίωση του συνόλου του ψυχισμού στην πραγματική πραγματικότητα της ζωής και ταυτοχρόνως η ενήλικη εκδήλωση του ατόμου.
Η ενήλικη στάση[9] καλείται να είναι η διαρκής δραστηριότητα στην καθημερινότητα της/του κάθε Αναζητητή.
Συνέπεια της ενήλικης στάσης είναι:
Αποτέλεσμα της γειωμένης ενήλικης εκδήλωσης του ατόμου είναι:
[9] Η/ο κάθε Αναζητητής έχει επαφή:
α) με όποια ψυχική της/του πλευρά είναι κινητοποιημένη, χωρίς ίχνος λογοκρισίας,
β) με το Εδώ και Τώρα της ζωής της/του, και
γ) με το ενήλικο συμφέρον της/του.
Επακόλουθο της εν λόγω επαφής είναι η δραστηριοποίηση της/του απαλλαγμένη από τις εγωκεντρικές (παιδικές) φορτίσεις της/του.
[10] Πνευματικό είναι οτιδήποτε απαρτίζει τον Θεϊκό Νόμο εκ του οποίου εκπορεύεται το Θεϊκό Σχέδιο για την επίτευξη της δημιουργημένης δημιουργίας.
Ο κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνος – ο κόσμος των Αρχετύπων είναι ονόματα με τα οποία είναι γνωστό το Θεϊκό Σχέδιο.
Το κέντρο του Θεϊκού Σχεδίου απαρτίζεται από τον Ένα Νόμο (Νόμος Θεϊκής Αρμονίας) επί του οποίου εκπτύσσεται, τόσο η αδημιούργητη (κόσμος Ιδεών – Πλάτωνος) όσο και η δημιουργημένη (εκδηλωμένη) δημιουργία.
Ο Ένας Νόμος (Νόμος της Θεϊκής Αρμονίας) είναι η πρώτη εκδήλωση της αυτούσιας Θεϊκής Ουσίας, η οποία ταυτίζεται με τον αριθμό Μηδέν – 0.
Κάθε άνθρωπος, στο κέντρο της ατομικότητάς του, εμπεριέχει αυτούσια Θεϊκή Ουσία, η οποία αποτελεί, ταυτόχρονα, τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Η/ο κάθε Αναζητητής ερχόμενος σε επαφή με την ατομική της/του Θεϊκή Ουσία (εσώτερος εαυτός), ταυτόχρονα, έρχεται σε επαφή με την παγκόσμια (συμπαντική) Θεϊκή Ουσία, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η ατομική της/του Θεϊκή Ουσία, είναι ταυτόχρονα τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Το πνευματικό διέπεται από την Μη πολικότητα, δηλαδή από την Ενότητα (Αδιαιρετότητα), άρα την Μονάδα.
Το κάθε Αρχέτυπο εκπτύσσεται σε δύο αντίθετους πόλους, εντός των οποίων δονείται η ζωή (βλέπε υποσημείωση 2).
[11] Βλέπε υποσημείωση 4.
Λόγω της αρχέγονης απόρριψης ή ματαίωσης, το έμβρυο (ή το νεογέννητο) νιώθει μίσος για το άτομο – αντικείμενο (μαμά), το οποίο (αντικείμενο) το πονάει ολοκληρωτικά.
Στην συνέχεια, το νεογέννητο νιώθει αηδία για την διεκπεραιωτή φροντίδα, την οποία του δίδει η μαμά, αρχέγονο αντικείμενο, διότι το έχει ήδη πονέσει ολοκληρωτικά.
Ο φόβος ευρίσκεται ανάμεσα από:
Για να νιώσει κάποιος την προ της αρχέγονης απόρριψης – ματαίωσης άδολη αγάπη, η οποία ευρίσκεται πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, δηλαδή για να δύναται κάποιος να αγαπά ολοκληρωτικά, πρέπει πρώτα να νιώσει και να εμπεριέχει ενήλικα, χωρίς να απωθεί, όλα τα προηγούμενα συναισθήματα.
*****
Η ενήλικη στάση[9] καλείται να είναι η διαρκής δραστηριότητα στην καθημερινότητα της/του κάθε Αναζητητή.
Συνέπεια της ενήλικης στάσης είναι:
- ο στωικός – φιλοσοφημένος τρόπος ζωής της/του κάθε Αναζητητή, δηλαδή δραστηριότητα, τόσο χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις (εκδραματίσεις) όσο και χωρίς νοητική ακαμψία,
- η δημιουργία του ψυχικού – αστρικού οχήματος για τον διάπλου του αστρικού κόσμου, ο οποίος (αστρικός κόσμος) συνδέει το γήινο – υλικό επίπεδο με το πνευματικό[10] επίπεδο, δηλαδή οδηγεί στο πνευματικό πεδίο (επίπεδο).
Αποτέλεσμα της γειωμένης ενήλικης εκδήλωσης του ατόμου είναι:
- η βίωση της προ της αρχέγονης απόρριψης ή ματαίωσης, άδολης αγάπης[11], η οποία ευρίσκεται πέρα από τον χρόνο και τον χώρο, και
- η εξοικονόμηση της απαραίτητης ψυχικής ενέργειας για τον διάπλου του αστρικού κόσμου. Εάν η/ο Αναζητητής απωθεί ψυχικές της/του πλευρές, επειδή τις απορρίπτει, τότε εκτός από την απώλεια της ενέργειας της απωθημένης της/του πλευράς, χάνει και την ενέργεια, την οποία χρησιμοποιεί για να κρατά απωθημένη την απορριπτέα της/του πλευρά, ώστε αυτή να μην εκδηλώνεται. Αποτέλεσμα της απόρριψης και της απώθησης πλευρών είναι να μην υπάρχει η απαραίτητη ενέργεια για να πραγματοποιηθεί το ταξίδι της εσωτερικής πορείας. Μία σημαντική διευκρίνιση είναι πως άλλο είναι η αποδοχή της οποιασδήποτε πλευράς και άλλο η εγωκεντρική συμπεριφορά (βλέπε υποσημείωση 9).
[9] Η/ο κάθε Αναζητητής έχει επαφή:
α) με όποια ψυχική της/του πλευρά είναι κινητοποιημένη, χωρίς ίχνος λογοκρισίας,
β) με το Εδώ και Τώρα της ζωής της/του, και
γ) με το ενήλικο συμφέρον της/του.
Επακόλουθο της εν λόγω επαφής είναι η δραστηριοποίηση της/του απαλλαγμένη από τις εγωκεντρικές (παιδικές) φορτίσεις της/του.
[10] Πνευματικό είναι οτιδήποτε απαρτίζει τον Θεϊκό Νόμο εκ του οποίου εκπορεύεται το Θεϊκό Σχέδιο για την επίτευξη της δημιουργημένης δημιουργίας.
Ο κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνος – ο κόσμος των Αρχετύπων είναι ονόματα με τα οποία είναι γνωστό το Θεϊκό Σχέδιο.
Το κέντρο του Θεϊκού Σχεδίου απαρτίζεται από τον Ένα Νόμο (Νόμος Θεϊκής Αρμονίας) επί του οποίου εκπτύσσεται, τόσο η αδημιούργητη (κόσμος Ιδεών – Πλάτωνος) όσο και η δημιουργημένη (εκδηλωμένη) δημιουργία.
Ο Ένας Νόμος (Νόμος της Θεϊκής Αρμονίας) είναι η πρώτη εκδήλωση της αυτούσιας Θεϊκής Ουσίας, η οποία ταυτίζεται με τον αριθμό Μηδέν – 0.
Κάθε άνθρωπος, στο κέντρο της ατομικότητάς του, εμπεριέχει αυτούσια Θεϊκή Ουσία, η οποία αποτελεί, ταυτόχρονα, τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Η/ο κάθε Αναζητητής ερχόμενος σε επαφή με την ατομική της/του Θεϊκή Ουσία (εσώτερος εαυτός), ταυτόχρονα, έρχεται σε επαφή με την παγκόσμια (συμπαντική) Θεϊκή Ουσία, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η ατομική της/του Θεϊκή Ουσία, είναι ταυτόχρονα τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Το πνευματικό διέπεται από την Μη πολικότητα, δηλαδή από την Ενότητα (Αδιαιρετότητα), άρα την Μονάδα.
Το κάθε Αρχέτυπο εκπτύσσεται σε δύο αντίθετους πόλους, εντός των οποίων δονείται η ζωή (βλέπε υποσημείωση 2).
[11] Βλέπε υποσημείωση 4.
Λόγω της αρχέγονης απόρριψης ή ματαίωσης, το έμβρυο (ή το νεογέννητο) νιώθει μίσος για το άτομο – αντικείμενο (μαμά), το οποίο (αντικείμενο) το πονάει ολοκληρωτικά.
Στην συνέχεια, το νεογέννητο νιώθει αηδία για την διεκπεραιωτή φροντίδα, την οποία του δίδει η μαμά, αρχέγονο αντικείμενο, διότι το έχει ήδη πονέσει ολοκληρωτικά.
Ο φόβος ευρίσκεται ανάμεσα από:
- τον πόνο και το μίσος (φόβος για τον πόνο, ο οποίος, καθότι είναι ολοκληρωτικός, δύναται να οδηγήσει στην απόγνωση και την τρέλα),
- το μίσος και την αηδία (φόβος για το μίσος προς το άτομο – αντικείμενο, το οποίο αντικείμενο δημιουργεί τον ολοκληρωτικό πόνο, διότι εάν σκοτώσει το αντικείμενο, τότε θα πεθάνει και το ίδιο το έμβρυο ή το νεογέννητο).
Για να νιώσει κάποιος την προ της αρχέγονης απόρριψης – ματαίωσης άδολη αγάπη, η οποία ευρίσκεται πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, δηλαδή για να δύναται κάποιος να αγαπά ολοκληρωτικά, πρέπει πρώτα να νιώσει και να εμπεριέχει ενήλικα, χωρίς να απωθεί, όλα τα προηγούμενα συναισθήματα.
*****
Στάδιο 4ο:
Άρση Προβολών
Michael Maier, Symbola aurea mensae, Frankfurt, 1617. Χαρακτικό.
Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται – νιώθουν τον έξω κόσμο προβάλλοντας στα εξωτερικά αντικείμενα (όρος της ψυχολογίας, ο οποίος προσδιορίζει – ορίζει τα άτομα) και στις εξωτερικές καταστάσεις (γεγονότα) τις δικές τους ψυχικές πλευρές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βιώνουν υποκειμενικά τον πραγματικό (αντικειμενικό) κόσμο.
Η ενήλικη στάση έχει ως αποτέλεσμα την βίωση της αντικειμενικής – πραγματικής πραγματικότητας[12], δηλαδή την άρση των ψυχικών προβολών.
Κριτήριο του εάν η άρση των προβολών συμβαίνει επιτυχώς είναι η διαρκής αναβίωση του πόνου του παιδικού κομματιού (τραύματος), το οποίο αρέσκεται να αντιλαμβάνεται[13] την ύπαρξη των γονιών του παντού, έστω κι αν αυτοί το πόνεσαν (απέρριψαν – ματαίωσαν) ολοκληρωτικά.
Εφόσον η/ο Αναζητητής κατορθώσει να ανακαλεί διαρκώς τις ψυχικές της/του προβολές, τότε δύναται να βλέπει την πραγματικότητα της οδού την οποία έχει να διανύσει εντός του αστρικού (ψυχικού) κόσμου, η οποία (οδός) την/τον οδηγεί στο πνευματικό επίπεδο (κόσμο).
Αποτέλεσμα της άρσης των ψυχικών προβολών είναι:
[12] Βλέπε υποσημείωση 9.
[13] Βλέπε υποσημείωση 4.
Δύο ανάλογες διατυπώσεις της άποψης (θεωρίας) των αμυνών, με ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα για το άτομο, τόσο στην συναισθηματική του πραγματικότητα όσο και στην δραστηριοποίησή του προς τον έξω κόσμο, είναι:
Είναι εύκολο να γίνει κατανοητό, ότι η ανωτέρω διαδικασία είναι πάρα πολύ επώδυνη (βλέπε υποσημείωση 7).
[14] Το σχίσμα είναι μία βασική άμυνα την οποία δημιουργεί το εγώ, έτσι ώστε να δύναται (το άτομο) να αντέχει ταυτόχρονα:
Στην ενήλικη πραγματικότητα, ο μηχανισμός άμυνας του σχίσματος έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να μεταπίπτει σε αντικρουόμενες – αντιφατικές συναισθηματικές φορτίσεις σε σχέση με τα άτομα – αντικείμενα τα οποία το περιβάλλουν.
Η μετάπτωση συμβαίνει ανάλογα με το εάν η δράση του ατόμου – αντικειμένου είναι επώδυνη για το εγωκεντρικό παιδί, δηλαδή εάν το παιδί νιώθει ότι το αντικείμενο το φροντίζει ή όχι – π.χ. ένα αντικείμενο αρχικά βιωμένο ως παρέχων φροντίδα, εάν για τον οποιονδήποτε λόγο, έστω και ασήμαντο ή ακόμη και φανταστικό, βιωθεί ως μη παρέχων φροντίδα (απορριπτικό – ματαιωτικό), τότε κινητοποιείται το σχίσμα και αυτόματα το αντικείμενο γίνεται απορριπτέο (δεν το θέλει στην ζωή του, όπως η μαμά του δεν ήθελε το ίδιο το άτομο στην ζωή της, δηλαδή το απέρριπτε).
[15] Συνειδητού – Ασυνείδητου. Στην πράξη, είναι η βίωση ενός πραγματικού – αντικειμενικού κόσμου και όχι πολλών, ανάλογων των συναισθηματικών παιδικών φορτίσεων.
[16] Βλέπε υποσημείωση 7 και υποσημείωση 9.
Όταν η/ο Αναζητητής δύναται να εμπεριέχει το εγωκεντρικό της/του παιδικό κομμάτι και να δραστηριοποιείται ανεξάρτητα από τις συναισθηματικές της/του φορτίσεις, τότε αναπόφευκτα το ενήλικο κομμάτι της/του ματαιώνει τις εγωκεντρικές ενορμήσεις του παιδικού της/του κομματιού και άρα αναβιώνει τον πόνο της αρχέγονης απόρριψης – ματαίωσης. Το πλεονέκτημα της ενήλικης ματαίωσης της παιδικής ενόρμησης είναι η χρήση από την/τον Αναζητητή της ενέργειας της παιδικής ενόρμησης (αρχέγονη επιθυμία) για την επίτευξη του όποιου ενήλικου στόχου έχει θέσει.
Διεργασία σαφώς πάρα πολύ επώδυνη, όμως το αποτέλεσμά της είναι ειλικρινά λαμπρό (όλο το συναισθηματικό σύμπαν συνεπικουρούμενο από το σύνολο της νοητικής λειτουργίας, συνεργάζονται για την επίτευξη του ενήλικου στόχου).
[17] Αλχημική μετουσίωση, μέσω του στοιχείου του Πυρός (συνειδητότητα), στην πράξη είναι η χρήση της ενέργειας της παιδικά εκδηλωμένης ενόρμησης της κάθε εγωκεντρικής πλευράς για την κατάκτηση του όποιου ενήλικου στόχου μέσω της ενήλικης στάσης.
*****
Η ενήλικη στάση έχει ως αποτέλεσμα την βίωση της αντικειμενικής – πραγματικής πραγματικότητας[12], δηλαδή την άρση των ψυχικών προβολών.
Κριτήριο του εάν η άρση των προβολών συμβαίνει επιτυχώς είναι η διαρκής αναβίωση του πόνου του παιδικού κομματιού (τραύματος), το οποίο αρέσκεται να αντιλαμβάνεται[13] την ύπαρξη των γονιών του παντού, έστω κι αν αυτοί το πόνεσαν (απέρριψαν – ματαίωσαν) ολοκληρωτικά.
Εφόσον η/ο Αναζητητής κατορθώσει να ανακαλεί διαρκώς τις ψυχικές της/του προβολές, τότε δύναται να βλέπει την πραγματικότητα της οδού την οποία έχει να διανύσει εντός του αστρικού (ψυχικού) κόσμου, η οποία (οδός) την/τον οδηγεί στο πνευματικό επίπεδο (κόσμο).
Αποτέλεσμα της άρσης των ψυχικών προβολών είναι:
- η γεφύρωση του σχίσματος[14] (Αλχημική ένωση αντιθέτων[15]), και
- η ενήλικη ματαίωση[16] της παιδικής ενόρμησης (Αλχημική μετουσίωση[17]).
[12] Βλέπε υποσημείωση 9.
[13] Βλέπε υποσημείωση 4.
Δύο ανάλογες διατυπώσεις της άποψης (θεωρίας) των αμυνών, με ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα για το άτομο, τόσο στην συναισθηματική του πραγματικότητα όσο και στην δραστηριοποίησή του προς τον έξω κόσμο, είναι:
- η θεωρία της επανάληψης του καταγεγραμμένου συναισθηματικού σεναρίου: Η διαδραστική συναισθηματική σχέση, την οποία έχει το άτομο (έμβρυο – νεογέννητο – νήπιο) με τα άτομα – αντικείμενα, τα οποία το περιβάλλουν (γονείς), από την στιγμή της εισόδου του ως έμβρυο στην μήτρα της μαμάς του (σύλληψη) και έως τα 3 έτη της ζωής του (ελάχιστες επιπλέον επιρροές έως το 6ο έτος του), δημιουργεί ένα συναισθηματικό – ψυχικό σενάριο το οποίο το άτομο επαναλαμβάνει (αναβιώνει) σε όλη την υπόλοιπη ζωή του με διαφορετικά εξωτερικά ερεθίσματα. Κυρίαρχο αντικείμενο για το υποδιάστημα από την σύλληψη του ατόμου έως και τους πρώτους 9 μήνες της αερόβιας ζωής του είναι η μαμά, διότι ο μπαμπάς αυτήν την περίοδο δρα επικουρικά, δηλαδή στηρίζει την μαμά, ώστε αυτή να επιτελέσει ορθά το έργο της φροντίδας.
- η θεωρία της ενδοβολής των αντικειμενοτρόπων σχέσεων: Το άτομο ενδοβάλλει (ενσωματώνει – οικειοποιείται – προσαρτά) τον ψυχισμό των γονιών του, το άθροισμα των οποίων (ψυχισμοί γονιών) απαρτίζει τον ψυχισμό του ατόμου.
Είναι εύκολο να γίνει κατανοητό, ότι η ανωτέρω διαδικασία είναι πάρα πολύ επώδυνη (βλέπε υποσημείωση 7).
[14] Το σχίσμα είναι μία βασική άμυνα την οποία δημιουργεί το εγώ, έτσι ώστε να δύναται (το άτομο) να αντέχει ταυτόχρονα:
- τον πόνο λόγω της αρχέγονης απόρριψης – ματαίωσης, και
- το να αφήνεται και να παίρνει φροντίδα από το απορριπτικό – ματαιωτικό αντικείμενο (μαμά) το οποίο το πονάει ολοκληρωτικά.
Στην ενήλικη πραγματικότητα, ο μηχανισμός άμυνας του σχίσματος έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να μεταπίπτει σε αντικρουόμενες – αντιφατικές συναισθηματικές φορτίσεις σε σχέση με τα άτομα – αντικείμενα τα οποία το περιβάλλουν.
Η μετάπτωση συμβαίνει ανάλογα με το εάν η δράση του ατόμου – αντικειμένου είναι επώδυνη για το εγωκεντρικό παιδί, δηλαδή εάν το παιδί νιώθει ότι το αντικείμενο το φροντίζει ή όχι – π.χ. ένα αντικείμενο αρχικά βιωμένο ως παρέχων φροντίδα, εάν για τον οποιονδήποτε λόγο, έστω και ασήμαντο ή ακόμη και φανταστικό, βιωθεί ως μη παρέχων φροντίδα (απορριπτικό – ματαιωτικό), τότε κινητοποιείται το σχίσμα και αυτόματα το αντικείμενο γίνεται απορριπτέο (δεν το θέλει στην ζωή του, όπως η μαμά του δεν ήθελε το ίδιο το άτομο στην ζωή της, δηλαδή το απέρριπτε).
[15] Συνειδητού – Ασυνείδητου. Στην πράξη, είναι η βίωση ενός πραγματικού – αντικειμενικού κόσμου και όχι πολλών, ανάλογων των συναισθηματικών παιδικών φορτίσεων.
[16] Βλέπε υποσημείωση 7 και υποσημείωση 9.
Όταν η/ο Αναζητητής δύναται να εμπεριέχει το εγωκεντρικό της/του παιδικό κομμάτι και να δραστηριοποιείται ανεξάρτητα από τις συναισθηματικές της/του φορτίσεις, τότε αναπόφευκτα το ενήλικο κομμάτι της/του ματαιώνει τις εγωκεντρικές ενορμήσεις του παιδικού της/του κομματιού και άρα αναβιώνει τον πόνο της αρχέγονης απόρριψης – ματαίωσης. Το πλεονέκτημα της ενήλικης ματαίωσης της παιδικής ενόρμησης είναι η χρήση από την/τον Αναζητητή της ενέργειας της παιδικής ενόρμησης (αρχέγονη επιθυμία) για την επίτευξη του όποιου ενήλικου στόχου έχει θέσει.
Διεργασία σαφώς πάρα πολύ επώδυνη, όμως το αποτέλεσμά της είναι ειλικρινά λαμπρό (όλο το συναισθηματικό σύμπαν συνεπικουρούμενο από το σύνολο της νοητικής λειτουργίας, συνεργάζονται για την επίτευξη του ενήλικου στόχου).
[17] Αλχημική μετουσίωση, μέσω του στοιχείου του Πυρός (συνειδητότητα), στην πράξη είναι η χρήση της ενέργειας της παιδικά εκδηλωμένης ενόρμησης της κάθε εγωκεντρικής πλευράς για την κατάκτηση του όποιου ενήλικου στόχου μέσω της ενήλικης στάσης.
*****
Στάδιο 5ο:
Επισφράγιση Ολοκλήρωσης Ψυχικού - Αστρικού Οχήματος
Hermaphroditisches Sonn- und Monds-Kind, Maintz, 1752. Έμβλημα 3.
Η επισφράγιση της ολοκλήρωσης της δημιουργίας του κατάλληλου – ορθού αστρικού (ψυχικού) οχήματος για την επιτέλεση της πνευματικής πορείας οφείλει να σταθμιστεί διαδραστικά στην πραγματική πραγματικότητα.
Πρακτικά, η/ο κάθε Αναζητητής καλείται να αναπτύξει και να εκδηλώσει την συμπόνια της/του, δηλαδή την αποδοχή (όχι απλώς την ανοχή) του παιδικού εγωκεντρικού κομματιού των άλλων ανθρώπων, το οποίο (εγωκεντρικό κομμάτι των συνανθρώπων της/του) να το βιώνει και να το αντιλαμβάνεται ως κάτοπτρο του δικού της/του παιδικού εγωκεντρικού κομματιού.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει και να νιώθει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις άμυνες τού εγώ τους, δηλαδή συμπεριφέρονται εγωκεντρικά, όταν για τον οποιοδήποτε λόγο έχουν παλινδρομήσει και άρα τους έχει κινητοποιηθεί ο πόνος του αρχέγονου τραύματός τους.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει και να νιώθει ότι πίσω από την εγωκεντρική – επώδυνη συμπεριφορά των ανθρώπων, προς την/τον ίδιο ή τους άλλους ανθρώπους, υπάρχει ένα παιδί το οποίο πονάει πάρα πολύ.
Η/ο Αναζητητής καλείται να συνειδητοποιεί διαρκώς την δική της/του παιδική πλευρά, πίσω από την εγωκεντρική συμπεριφορά του οποιουδήποτε ανθρώπου.
Η/ο Αναζητητής δύναται, βιώνοντας τον πόνο του δικού της/του τραύματος, στην κάθε εγωκεντρική πλευρά των ανθρώπων, την οποία της/του παρουσιάζουν και άρα της/του κατοπτρίζουν, να συμπονά τους συνανθρώπους της/του.
Άρα η αντοχή στον πόνο του αρχέγονου τραύματος και η δραστηριοποίηση σύμφωνα με την ενήλικη στάση είναι το κριτήριο της εδραίωσης[18] της συμπόνιας στην/στον κάθε Αναζητητή, η οποία (συμπόνια) δεν περιέχει ίχνος οίκτου, ο οποίος (οίκτος) διέπεται από το συναίσθημα της αηδίας.
Το επιστέγασμα της εδραίωσης της συμπόνιας στην/στον Αναζητητή είναι η ικανότητα της αποδοχής και του σεβασμού κάθε διαφορετικής, εγωκεντρικής – φανατικής – δογματικής – παιδικής, πεποίθησης.
Φυσικά η έννοια της αποδοχής δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να τίθενται ενήλικα όρια στις εγωκεντρικές συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων. Άλλωστε, το ενήλικο συμφέρον του κάθε ανθρώπου δεν ευρίσκεται ποτέ σε σύγκρουση με το ενήλικο συμφέρον του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου - (Αλχημικός γάμος, δηλαδή δημιουργία του Ανδρόγυνου[19]).
________________________
[18] Η αίσθηση της μοναξιάς, αναπόφευκτα, συνοδεύει (ακολουθεί) την συμπόνια.
Η/ο Αναζητητής συνειδητοποιεί ότι, λειτουργώντας συμπονετικά, δεν μιλάει πλέον την ίδια συναισθηματική γλώσσα με τους συνανθρώπους της/του, με αποτέλεσμα την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους (της/του ίδιου και των συνανθρώπων της/του).
Η έλλειψη επικοινωνίας έγκειται στο ότι οι άλλοι άνθρωποι συμπεριφέρονται εγωκεντρικά, αδυνατώντας να αντιληφθούν – κατανοήσουν την ενήλικη στάση της/του Αναζητητή, με αποτέλεσμα να προσπαθούν με κάθε τρόπο να την/τον κάνουν να συμπεριφερθεί επίσης εγωκεντρικά (παιδικά).
[19] Ανδρόγυνος είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει επιτύχει την συνειδητοποίηση του συνόλου του ψυχισμού του, δηλαδή αυτός ο οποίος έχει ενώσει το Αρσενικό – Συνειδητό του κομμάτι με το Θηλυκό – Ασυνείδητό του κομμάτι.
Το επιστέγασμα της ανωτέρω Αλχημικής διεργασίας είναι η ένωση του Συνειδητού κομματιού με το κέντρο του ψυχισμού του ατόμου, δηλαδή με το κέντρο του Ασυνειδήτου του (ο Jung είχε επιλέξει για το Κέντρο τα ονόματα Animous για τις ♀ και Anima για τους ♂) και επομένως η μετουσίωση του ακατέργαστου ανθρώπου σε έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, ο οποίος δύναται να κτυπήσει με παρρησία την θύρα των Μυστηρίων, ελπίζοντας ότι αυτά θα του αποκαλυφθούν.
*****
Πρακτικά, η/ο κάθε Αναζητητής καλείται να αναπτύξει και να εκδηλώσει την συμπόνια της/του, δηλαδή την αποδοχή (όχι απλώς την ανοχή) του παιδικού εγωκεντρικού κομματιού των άλλων ανθρώπων, το οποίο (εγωκεντρικό κομμάτι των συνανθρώπων της/του) να το βιώνει και να το αντιλαμβάνεται ως κάτοπτρο του δικού της/του παιδικού εγωκεντρικού κομματιού.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει και να νιώθει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις άμυνες τού εγώ τους, δηλαδή συμπεριφέρονται εγωκεντρικά, όταν για τον οποιοδήποτε λόγο έχουν παλινδρομήσει και άρα τους έχει κινητοποιηθεί ο πόνος του αρχέγονου τραύματός τους.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει και να νιώθει ότι πίσω από την εγωκεντρική – επώδυνη συμπεριφορά των ανθρώπων, προς την/τον ίδιο ή τους άλλους ανθρώπους, υπάρχει ένα παιδί το οποίο πονάει πάρα πολύ.
Η/ο Αναζητητής καλείται να συνειδητοποιεί διαρκώς την δική της/του παιδική πλευρά, πίσω από την εγωκεντρική συμπεριφορά του οποιουδήποτε ανθρώπου.
Η/ο Αναζητητής δύναται, βιώνοντας τον πόνο του δικού της/του τραύματος, στην κάθε εγωκεντρική πλευρά των ανθρώπων, την οποία της/του παρουσιάζουν και άρα της/του κατοπτρίζουν, να συμπονά τους συνανθρώπους της/του.
Άρα η αντοχή στον πόνο του αρχέγονου τραύματος και η δραστηριοποίηση σύμφωνα με την ενήλικη στάση είναι το κριτήριο της εδραίωσης[18] της συμπόνιας στην/στον κάθε Αναζητητή, η οποία (συμπόνια) δεν περιέχει ίχνος οίκτου, ο οποίος (οίκτος) διέπεται από το συναίσθημα της αηδίας.
Το επιστέγασμα της εδραίωσης της συμπόνιας στην/στον Αναζητητή είναι η ικανότητα της αποδοχής και του σεβασμού κάθε διαφορετικής, εγωκεντρικής – φανατικής – δογματικής – παιδικής, πεποίθησης.
Φυσικά η έννοια της αποδοχής δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να τίθενται ενήλικα όρια στις εγωκεντρικές συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων. Άλλωστε, το ενήλικο συμφέρον του κάθε ανθρώπου δεν ευρίσκεται ποτέ σε σύγκρουση με το ενήλικο συμφέρον του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου - (Αλχημικός γάμος, δηλαδή δημιουργία του Ανδρόγυνου[19]).
________________________
[18] Η αίσθηση της μοναξιάς, αναπόφευκτα, συνοδεύει (ακολουθεί) την συμπόνια.
Η/ο Αναζητητής συνειδητοποιεί ότι, λειτουργώντας συμπονετικά, δεν μιλάει πλέον την ίδια συναισθηματική γλώσσα με τους συνανθρώπους της/του, με αποτέλεσμα την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους (της/του ίδιου και των συνανθρώπων της/του).
Η έλλειψη επικοινωνίας έγκειται στο ότι οι άλλοι άνθρωποι συμπεριφέρονται εγωκεντρικά, αδυνατώντας να αντιληφθούν – κατανοήσουν την ενήλικη στάση της/του Αναζητητή, με αποτέλεσμα να προσπαθούν με κάθε τρόπο να την/τον κάνουν να συμπεριφερθεί επίσης εγωκεντρικά (παιδικά).
[19] Ανδρόγυνος είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει επιτύχει την συνειδητοποίηση του συνόλου του ψυχισμού του, δηλαδή αυτός ο οποίος έχει ενώσει το Αρσενικό – Συνειδητό του κομμάτι με το Θηλυκό – Ασυνείδητό του κομμάτι.
Το επιστέγασμα της ανωτέρω Αλχημικής διεργασίας είναι η ένωση του Συνειδητού κομματιού με το κέντρο του ψυχισμού του ατόμου, δηλαδή με το κέντρο του Ασυνειδήτου του (ο Jung είχε επιλέξει για το Κέντρο τα ονόματα Animous για τις ♀ και Anima για τους ♂) και επομένως η μετουσίωση του ακατέργαστου ανθρώπου σε έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, ο οποίος δύναται να κτυπήσει με παρρησία την θύρα των Μυστηρίων, ελπίζοντας ότι αυτά θα του αποκαλυφθούν.
*****
Στάδιο 6ο:
Ενήλικη Δημιουργία
Zadith ben Hamuel De Chemia Senioris, 1566. Ξυλογραφία.
Η απόδειξη της εκδήλωσης του ολοκληρωμένου ανθρώπου στην πραγματική πραγματικότητα της ζωής είναι οι ενήλικες δημιουργίες.
Με δεδομένο ότι το ενήλικο συμφέρον του κάθε ανθρώπου δεν ευρίσκεται ποτέ σε σύγκρουση με το ενήλικο συμφέρον του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου (Στάδιο 5ο), η κάθε ενήλικη δημιουργία στην πραγματική πραγματικότητα της ζωής διέπεται από τις ακόλουθες ιδιότητες:
Εκφράζει Αρμονία και ως εκ τούτου προάγει την παγκόσμια (συμπαντική) Αρμονία.
Μειώνει την εντροπία[20] του σύμπαντος.
Προωθεί το ενήλικο συμφέρον του δημιουργού της και άρα έχει απήχηση και σε άλλους ανθρώπους, μέσω της προώθησης του ενήλικου συμφέροντός τους.
Ένας βασικός ενήλικος στόχος τον οποίο καλείται να θέσει η/ο κάθε Αναζητητής είναι η υλική – συναισθηματική αυτάρκεια[21].
Η/ο Αναζητητής καλείται να έχει μόνιμα ενεργοποιημένο το παραγωγικό της/του κομμάτι και μέσω ενήλικων δημιουργιών να κινείται πάντα προς την κατάκτηση της υλικής – συναισθηματικής αυτάρκειάς της/του.
Η/ο κάθε Αναζητητής καλείται να γνωρίζει ότι η ενήλικη δημιουργία είναι ο προπομπός της/του για την πνευματική δημιουργία και άρα η ταυτότητά της/του για το πνευματικό της/του ταξίδι.
Επιστέγασμα της ενήλικης δημιουργίας είναι η ενεργή φιλάνθρωπη δραστηριότητα, της οποίας ψυχικό όχημα είναι η συμπόνια[22] και έχει σαν στόχο την μείωση του κάθε είδους πόνου[23].
Η ολοκλήρωση των πρώτων 6 Σταδίων είναι απαραίτητη για τον οποιονδήποτε θελήσει να γίνει Καθοδηγητής, έτσι ώστε να δύναται να κατευθύνει ορθά άλλους ανθρώπους.
Η/ο κάθε Καθοδηγητής (γονιός, καθηγητής, ψυχοθεραπευτής, πολιτικός κ.λπ.), για να δύναται να κατευθύνει χωρίς να επηρεάζεται από δικές του ψυχικές καταστάσεις, οφείλει να έχει ολοκληρώσει τα 6 πρώτα Στάδια, αλλιώς θα επαναλάβει τα δικά του βιώματα, αυτά τα οποία δέχθηκε όταν καθοδηγήθηκε, στους καθοδηγούμενούς της/του.
Επίσης, η ολοκλήρωση από την/τον κάθε Αναζητητή των 6 πρώτων Σταδίων είναι η απαραίτητη – απαιτούμενη προϋπόθεση, έτσι ώστε να δύναται να ξεκινήσει πραγματικά την πνευματική πορεία. Εάν τα 6 Στάδια δεν έχουν ολοκληρωθεί, τουλάχιστον συνειδητοποιηθεί (βιωθεί σε βάθος), η οποιαδήποτε πνευματική εξέλιξη είναι απλά φαντασίωση.
________________________
[20] Φυσικός όρος ίσον ενέργεια αταξίας, σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στο συμπαντικό.
[21] Αυτάρκεια (υλική – συναισθηματική) είναι η ικανότητα ύπαρξης και επιβίωσης χωρίς την εξάρτηση (συμβιωτική σχέση) με το οτιδήποτε (ουσία – ενέργεια – άτομο).
Η βάση της αυτάρκειας είναι η αποδοχή της αδυναμίας του οποιουδήποτε ανθρώπου να επιβιώνει μόνος του και της ανάγκης του για ενήλικη αρωγή από τους συνανθρώπους του, αλλά όχι η παιδική εξάρτηση (γονεϊκή σχέση) από αυτούς (συνανθρώπους), όταν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν του την προσφέρουν.
[22] Βλέπε Στάδιο 5ο.
[23] Είναι ένας από τους λόγους για τους ο οποίους καλείται η/ο κάθε Αναζητητής να ακολουθεί την ακρεοφαγία. Είναι προφανές ότι για να υπάρξει διατροφή με κρέας πρέπει να έχει προηγηθεί δυνατός πόνος.
*****
Με δεδομένο ότι το ενήλικο συμφέρον του κάθε ανθρώπου δεν ευρίσκεται ποτέ σε σύγκρουση με το ενήλικο συμφέρον του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου (Στάδιο 5ο), η κάθε ενήλικη δημιουργία στην πραγματική πραγματικότητα της ζωής διέπεται από τις ακόλουθες ιδιότητες:
Εκφράζει Αρμονία και ως εκ τούτου προάγει την παγκόσμια (συμπαντική) Αρμονία.
Μειώνει την εντροπία[20] του σύμπαντος.
Προωθεί το ενήλικο συμφέρον του δημιουργού της και άρα έχει απήχηση και σε άλλους ανθρώπους, μέσω της προώθησης του ενήλικου συμφέροντός τους.
Ένας βασικός ενήλικος στόχος τον οποίο καλείται να θέσει η/ο κάθε Αναζητητής είναι η υλική – συναισθηματική αυτάρκεια[21].
Η/ο Αναζητητής καλείται να έχει μόνιμα ενεργοποιημένο το παραγωγικό της/του κομμάτι και μέσω ενήλικων δημιουργιών να κινείται πάντα προς την κατάκτηση της υλικής – συναισθηματικής αυτάρκειάς της/του.
Η/ο κάθε Αναζητητής καλείται να γνωρίζει ότι η ενήλικη δημιουργία είναι ο προπομπός της/του για την πνευματική δημιουργία και άρα η ταυτότητά της/του για το πνευματικό της/του ταξίδι.
Επιστέγασμα της ενήλικης δημιουργίας είναι η ενεργή φιλάνθρωπη δραστηριότητα, της οποίας ψυχικό όχημα είναι η συμπόνια[22] και έχει σαν στόχο την μείωση του κάθε είδους πόνου[23].
Η ολοκλήρωση των πρώτων 6 Σταδίων είναι απαραίτητη για τον οποιονδήποτε θελήσει να γίνει Καθοδηγητής, έτσι ώστε να δύναται να κατευθύνει ορθά άλλους ανθρώπους.
Η/ο κάθε Καθοδηγητής (γονιός, καθηγητής, ψυχοθεραπευτής, πολιτικός κ.λπ.), για να δύναται να κατευθύνει χωρίς να επηρεάζεται από δικές του ψυχικές καταστάσεις, οφείλει να έχει ολοκληρώσει τα 6 πρώτα Στάδια, αλλιώς θα επαναλάβει τα δικά του βιώματα, αυτά τα οποία δέχθηκε όταν καθοδηγήθηκε, στους καθοδηγούμενούς της/του.
Επίσης, η ολοκλήρωση από την/τον κάθε Αναζητητή των 6 πρώτων Σταδίων είναι η απαραίτητη – απαιτούμενη προϋπόθεση, έτσι ώστε να δύναται να ξεκινήσει πραγματικά την πνευματική πορεία. Εάν τα 6 Στάδια δεν έχουν ολοκληρωθεί, τουλάχιστον συνειδητοποιηθεί (βιωθεί σε βάθος), η οποιαδήποτε πνευματική εξέλιξη είναι απλά φαντασίωση.
________________________
[20] Φυσικός όρος ίσον ενέργεια αταξίας, σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στο συμπαντικό.
[21] Αυτάρκεια (υλική – συναισθηματική) είναι η ικανότητα ύπαρξης και επιβίωσης χωρίς την εξάρτηση (συμβιωτική σχέση) με το οτιδήποτε (ουσία – ενέργεια – άτομο).
Η βάση της αυτάρκειας είναι η αποδοχή της αδυναμίας του οποιουδήποτε ανθρώπου να επιβιώνει μόνος του και της ανάγκης του για ενήλικη αρωγή από τους συνανθρώπους του, αλλά όχι η παιδική εξάρτηση (γονεϊκή σχέση) από αυτούς (συνανθρώπους), όταν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν του την προσφέρουν.
[22] Βλέπε Στάδιο 5ο.
[23] Είναι ένας από τους λόγους για τους ο οποίους καλείται η/ο κάθε Αναζητητής να ακολουθεί την ακρεοφαγία. Είναι προφανές ότι για να υπάρξει διατροφή με κρέας πρέπει να έχει προηγηθεί δυνατός πόνος.
*****
Στάδιο 7ο:
Πνευματικό Έλλειμμα
Abraham Bosse (1602-1604 – 14 / 2 / 1676), La calcination Solaire de l'antimoine. Χαρακτικό.
Η/ο κάθε Αναζητητής έχοντας επαφή με την πραγματική πραγματικότητα, κρατώντας ενήλικη στάση στην συμπεριφορά της/του και διατηρώντας ενεργό το παραγωγικό της/του κομμάτι μέσω ενήλικων δημιουργιών στις δράσεις της/του, έχει την απαιτούμενη βάση για να βιώνει ενήλικη ευτυχία στην ζωή της/του. Μολονότι βιώνει ενήλικη ευτυχία, ταυτόχρονα, νιώθει έλλειμμα.
Το έλλειμμα δεν είναι ψυχικό, διότι ψυχικά νιώθει ολοκληρωμένος μέσω της συμπόνιας της/του προς τους συνανθρώπους της/του (Στάδιο 5ο). Το έλλειμμα της/του Αναζητητή υπάρχει διότι νιώθει ανολοκλήρωτος σε ένα ανώτερο επίπεδο από το ψυχικό.
Η/ο Αναζητητής θα πρέπει να επιδείξει μεγάλη προσοχή στην υφή αυτού του ελλείμματος, διότι αυτό το έλλειμμα συμπληρώνει την ψυχική ολότητα, την ενήλικη στάση, την ενήλικη δημιουργία, την αυτάρκεια (υλική και ψυχική), το αίσθημα μοναξιάς και την συμπόνια, δηλαδή συνοδεύεται από διαρκή επαφή με τον πόνο του αρχέγονου τραύματος.
Εάν η/ο Αναζητητής νιώθει έλλειμμα, το οποίο οφείλεται σε ψυχικούς παράγοντες, δηλαδή παλινδρόμηση[24] στο παιδικό τραύμα, τότε θα πρέπει να διευθετήσει το ψυχικό της/του επίπεδο (Στάδια 1ο – 6ο), διότι το βίωμά της/του (έλλειμμα) δεν είναι πνευματικό.
Επιστέγασμα του πνευματικού ελλείμματος της/του Αναζητητή είναι η βίωση:
Πρόκειται για μία αναβίωση του Σταδίου 1, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[24] Σε αυτήν την περίπτωση το έλλειμμα είναι του παιδικού κομματιού, το οποίο επιθυμεί, διακαώς και διαρκώς, την ύπαρξη ενός αποδεκτικού – παρέχοντα φροντίδα – στηρικτικού γονιού (κυρίως της μαμάς) ο οποίος θα το φροντίζει – στηρίζει στο οτιδήποτε αντιμετωπίζει στην ζωή του.
*****
Το έλλειμμα δεν είναι ψυχικό, διότι ψυχικά νιώθει ολοκληρωμένος μέσω της συμπόνιας της/του προς τους συνανθρώπους της/του (Στάδιο 5ο). Το έλλειμμα της/του Αναζητητή υπάρχει διότι νιώθει ανολοκλήρωτος σε ένα ανώτερο επίπεδο από το ψυχικό.
Η/ο Αναζητητής θα πρέπει να επιδείξει μεγάλη προσοχή στην υφή αυτού του ελλείμματος, διότι αυτό το έλλειμμα συμπληρώνει την ψυχική ολότητα, την ενήλικη στάση, την ενήλικη δημιουργία, την αυτάρκεια (υλική και ψυχική), το αίσθημα μοναξιάς και την συμπόνια, δηλαδή συνοδεύεται από διαρκή επαφή με τον πόνο του αρχέγονου τραύματος.
Εάν η/ο Αναζητητής νιώθει έλλειμμα, το οποίο οφείλεται σε ψυχικούς παράγοντες, δηλαδή παλινδρόμηση[24] στο παιδικό τραύμα, τότε θα πρέπει να διευθετήσει το ψυχικό της/του επίπεδο (Στάδια 1ο – 6ο), διότι το βίωμά της/του (έλλειμμα) δεν είναι πνευματικό.
Επιστέγασμα του πνευματικού ελλείμματος της/του Αναζητητή είναι η βίωση:
- ενήλικου πόνου λόγω της απομάκρυνσής της/του από την Θεϊκή της/του Πηγή, και
- διακαούς ενήλικης επιθυμίας και βούλησης επιστροφής στην Πηγή της καταγωγής της/του.
Πρόκειται για μία αναβίωση του Σταδίου 1, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[24] Σε αυτήν την περίπτωση το έλλειμμα είναι του παιδικού κομματιού, το οποίο επιθυμεί, διακαώς και διαρκώς, την ύπαρξη ενός αποδεκτικού – παρέχοντα φροντίδα – στηρικτικού γονιού (κυρίως της μαμάς) ο οποίος θα το φροντίζει – στηρίζει στο οτιδήποτε αντιμετωπίζει στην ζωή του.
*****
Στάδιο 8ο:
Eπιλογή Κατάλληλης Ατραπού
Le triomphe hermetique, Amsterdam, 1689. Χαρακτικό.
Η/ο κάθε Αναζητητής νιώθοντας διακαή ενήλικη επιθυμία και βούληση για την επιστροφή της/του στην Θεϊκή Πηγή καταγωγής της/του, δηλαδή στο πνευματικό επίπεδο εκ του οποίου όλα εκπορεύονται και όλα επιστρέφουν, οδηγείται στο να ερευνήσει για να ανεύρει πνευματική ατραπό.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει ότι μία εσωτερική πορεία οφείλει να ευρίσκεται υπό την σκέπη μίας οργανωμένης Μυστηριακής παράδοσης.
Οι θεουργικές δραστηριότητες των πλαισιωμένων – γειωμένων Μυστηριακών ατραπών βασίζονται σε αυθεντικά – οργανωμένα τελετουργικά τυπικά. Ως εκ τούτου οι θεουργικές δραστηριότητες είναι αξιόπιστες, ασχέτως της ψυχικής – συναισθηματικής – εγωκεντρικής φόρτισης του ατόμου το οποίο εκτελεί το τελετουργικό τυπικό (θεουργική δραστηριότητα).
Η δομή των εκτελούμενων τελετουργικών τυπικών θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε η/ο κάθε συμμετέχων Αναζητητής να βιώνει ότι το τελετουργικό τυπικό έχει υπόσταση από μόνο του και ότι το εκτελών άτομο το κινεί μόνο υλικά. Οι θεουργικές δραστηριότητες – λειτουργίες πρέπει να είναι ανεξάρτητες – ανεπηρέαστες από το άτομο, το οποίο τις οδηγεί – εκτελεί.
Οι Μυητικές ατραποί, οι οποίες δεν ευρίσκονται υπό την σκέπη Μυστηριακών παραδόσεων, είναι πνευματικά αστήρικτες, διότι δεν έχουν εσωτερικό πλαίσιο και άρα είναι έρμαιο των ψυχικών εγωκεντρικών κομματιών του οποιουδήποτε ανίδεου.
Η κάθε Μυστηριακή παράδοση οφείλει να είναι αυθεντική, δηλαδή να είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πνευματικό επίπεδο, και να είναι έγκυρα διαπιστευμένη από αυτό.
Οι αυθεντικές Μυστηριακές παραδόσεις διέπονται από συγκεκριμένες ιδιότητες:
Η επιλογή της κατάλληλης εσωτερικής οργάνωσης θα πρέπει να ταιριάζει με το σύνολο της υπόστασης της/του Αναζητητή, δηλαδή η Μυητική ατραπός θα πρέπει να συμβαδίζει με την σωματική[26] της/του διάπλαση και την ψυχική[27] της/του δομή, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να ευρεθεί έμπροσθεν πραγματικών αδιεξόδων.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει ότι η πολλαπλή πνευματική ενασχόληση δεν είναι δείγμα εσωτερικής σοβαρότητας.
Η/ο κάθε σοβαρός Αναζητητής καλείται να ερευνήσει διεξοδικά και τεκμηριωμένα πριν κατασταλάξει στην ατραπό την οποία θα ακολουθήσει, όμως εισερχόμενος στην Μυητική εξέλιξη καλείται να μην αποφασίζει την παραμονή της/του ή την αποχώρησή της/του από την ατραπό υποκινούμενος από τις ψυχικές της/του προβολές. Πρόκειται για ακόμη μία επιβεβαίωση του απαραίτητου της ολοκλήρωσης των 6 πρώτων Σταδίων πριν την είσοδο στην οποιαδήποτε Μυητική ατραπό.
Πρόκειται για μία αναβίωση των Σταδίων 2 και 3, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[25] Στάδιο 5ο: Το ενήλικο συμφέρον του κάθε ανθρώπου δεν ευρίσκεται ποτέ σε σύγκρουση με το ενήλικο συμφέρον του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.
[26] Οι στάσεις του σώματος, τις οποίες θα απαιτούν τα τελετουργικά, θα πρέπει να είναι τέτοιες, ώστε να δύναται να τις λάβει εύκολα η/ο Αναζητητής. Στάσεις όπως μακροχρόνια ορθοστασία, συχνά και επαναλαμβανόμενα γονατίσματα, επιμήκη πρηνή ή ύπτια, λωτού κ.λπ., μπορεί να είναι αποτρεπτικές για την σωματική διάπλαση κάποιων ανθρώπων. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση η/ο Αναζητητής θα πρέπει να ερευνήσει για διαφορετική – καταλληλότερη ατραπό.
Η αδυναμία συνέχισης της Μυητικής πορείας, λόγω σωματικής διάπλασης, βιώνεται ως απόρριψη (απελπισία), κινητοποιεί τον αρχέγονο πόνο και ελλοχεύει ο κίνδυνος της απογοήτευσής της/του από το σύνολο των εσωτερικών οργανώσεων.
[27] Οι Μυήσεις δεν θα πρέπει να απαιτούν δράσεις οι οποίες θα κινητοποιούν εσωτερικές συγκρούσεις, διότι υπάρχει κίνδυνος να κινητοποιηθούν οι ψυχικές άμυνες και να μην έχουν το ποθούμενο πνευματικό αποτέλεσμα. Φυσικά, οι Μυήσεις κινητοποιούν τις ψυχικές πλευρές ώστε αυτές να συνειδητοποιηθούν, όμως απαιτήσεις δράσεων οι οποίες έρχονται σε αντίφαση με την ψυχική δομή της/του Αναζητητή (π.χ. θυσίες έμψυχων ή άψυχων), κινητοποιούν τις άμυνες (π.χ. εκλογίκευση) και αποπροσανατολίζουν από τον σκοπό των Μυήσεων.
*****
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει ότι μία εσωτερική πορεία οφείλει να ευρίσκεται υπό την σκέπη μίας οργανωμένης Μυστηριακής παράδοσης.
Οι θεουργικές δραστηριότητες των πλαισιωμένων – γειωμένων Μυστηριακών ατραπών βασίζονται σε αυθεντικά – οργανωμένα τελετουργικά τυπικά. Ως εκ τούτου οι θεουργικές δραστηριότητες είναι αξιόπιστες, ασχέτως της ψυχικής – συναισθηματικής – εγωκεντρικής φόρτισης του ατόμου το οποίο εκτελεί το τελετουργικό τυπικό (θεουργική δραστηριότητα).
Η δομή των εκτελούμενων τελετουργικών τυπικών θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε η/ο κάθε συμμετέχων Αναζητητής να βιώνει ότι το τελετουργικό τυπικό έχει υπόσταση από μόνο του και ότι το εκτελών άτομο το κινεί μόνο υλικά. Οι θεουργικές δραστηριότητες – λειτουργίες πρέπει να είναι ανεξάρτητες – ανεπηρέαστες από το άτομο, το οποίο τις οδηγεί – εκτελεί.
Οι Μυητικές ατραποί, οι οποίες δεν ευρίσκονται υπό την σκέπη Μυστηριακών παραδόσεων, είναι πνευματικά αστήρικτες, διότι δεν έχουν εσωτερικό πλαίσιο και άρα είναι έρμαιο των ψυχικών εγωκεντρικών κομματιών του οποιουδήποτε ανίδεου.
Η κάθε Μυστηριακή παράδοση οφείλει να είναι αυθεντική, δηλαδή να είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πνευματικό επίπεδο, και να είναι έγκυρα διαπιστευμένη από αυτό.
Οι αυθεντικές Μυστηριακές παραδόσεις διέπονται από συγκεκριμένες ιδιότητες:
- αποδέχονται πλήρως, όχι απλά ανέχονται, όλες τις ψυχικές πλευρές.
- επιτρέπουν την ενήλικη εκδήλωση κάθε ψυχικής πλευράς, θέτοντας ενήλικα[25] όρια σε κάθε εγωκεντρική συμπεριφορά, ως εκ τούτου δεν έχουν αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας.
- το φιλοσοφικό υπόβαθρο (θεωρία), στο οποίο εδράζεται η Μυητική πορεία, δεν πρέπει να είναι άκαμπτο, αντίθετα θα πρέπει να είναι εξελίξιμο σύμφωνα με τις τεκμηριωμένες επιστημονικές αναθεωρήσεις. Η αριστοτέλεια άποψη ότι, εάν μία θεωρία δεν συμβαδίζει με την εξέλιξη της επιστήμης τότε αλλάζει η θεωρία και όχι η επιστήμη, αποτελεί την βάση της κάθε σοβαρής εσωτερικής πορείας. Η εξέλιξη του φιλοσοφικού υπόβαθρου, σύμφωνα με τις επιστημονικές εξελίξεις ή σύμφωνα με εμπνεύσεις, είναι θεμιτή, όμως η κάθε αλλαγή θα πρέπει να εδράζεται επί της αναθεωρούμενης Μυητικής πορείας.
- πρεσβεύουν ότι κατέχουν την Αλήθεια, την οποία κατέχουν και άλλες σοβαρές εσωτερικές οργανώσεις. Καμία σοβαρή εσωτερική οργάνωση δεν πρεσβεύει ότι κατέχει την μόνη και αποκλειστική Αλήθεια, την οποία κανείς άλλος δεν γνωρίζει. Ως εκ τούτου η συγκριτική θρησκειολογία δύναται να βοηθήσει στον εμπλουτισμό της Μυστηριακής ατραπού, της κάθε σοβαρής Μυητικής πορείας.
Η επιλογή της κατάλληλης εσωτερικής οργάνωσης θα πρέπει να ταιριάζει με το σύνολο της υπόστασης της/του Αναζητητή, δηλαδή η Μυητική ατραπός θα πρέπει να συμβαδίζει με την σωματική[26] της/του διάπλαση και την ψυχική[27] της/του δομή, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να ευρεθεί έμπροσθεν πραγματικών αδιεξόδων.
Η/ο Αναζητητής καλείται να γνωρίζει ότι η πολλαπλή πνευματική ενασχόληση δεν είναι δείγμα εσωτερικής σοβαρότητας.
Η/ο κάθε σοβαρός Αναζητητής καλείται να ερευνήσει διεξοδικά και τεκμηριωμένα πριν κατασταλάξει στην ατραπό την οποία θα ακολουθήσει, όμως εισερχόμενος στην Μυητική εξέλιξη καλείται να μην αποφασίζει την παραμονή της/του ή την αποχώρησή της/του από την ατραπό υποκινούμενος από τις ψυχικές της/του προβολές. Πρόκειται για ακόμη μία επιβεβαίωση του απαραίτητου της ολοκλήρωσης των 6 πρώτων Σταδίων πριν την είσοδο στην οποιαδήποτε Μυητική ατραπό.
Πρόκειται για μία αναβίωση των Σταδίων 2 και 3, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[25] Στάδιο 5ο: Το ενήλικο συμφέρον του κάθε ανθρώπου δεν ευρίσκεται ποτέ σε σύγκρουση με το ενήλικο συμφέρον του οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.
[26] Οι στάσεις του σώματος, τις οποίες θα απαιτούν τα τελετουργικά, θα πρέπει να είναι τέτοιες, ώστε να δύναται να τις λάβει εύκολα η/ο Αναζητητής. Στάσεις όπως μακροχρόνια ορθοστασία, συχνά και επαναλαμβανόμενα γονατίσματα, επιμήκη πρηνή ή ύπτια, λωτού κ.λπ., μπορεί να είναι αποτρεπτικές για την σωματική διάπλαση κάποιων ανθρώπων. Οπότε σε αυτήν την περίπτωση η/ο Αναζητητής θα πρέπει να ερευνήσει για διαφορετική – καταλληλότερη ατραπό.
Η αδυναμία συνέχισης της Μυητικής πορείας, λόγω σωματικής διάπλασης, βιώνεται ως απόρριψη (απελπισία), κινητοποιεί τον αρχέγονο πόνο και ελλοχεύει ο κίνδυνος της απογοήτευσής της/του από το σύνολο των εσωτερικών οργανώσεων.
[27] Οι Μυήσεις δεν θα πρέπει να απαιτούν δράσεις οι οποίες θα κινητοποιούν εσωτερικές συγκρούσεις, διότι υπάρχει κίνδυνος να κινητοποιηθούν οι ψυχικές άμυνες και να μην έχουν το ποθούμενο πνευματικό αποτέλεσμα. Φυσικά, οι Μυήσεις κινητοποιούν τις ψυχικές πλευρές ώστε αυτές να συνειδητοποιηθούν, όμως απαιτήσεις δράσεων οι οποίες έρχονται σε αντίφαση με την ψυχική δομή της/του Αναζητητή (π.χ. θυσίες έμψυχων ή άψυχων), κινητοποιούν τις άμυνες (π.χ. εκλογίκευση) και αποπροσανατολίζουν από τον σκοπό των Μυήσεων.
*****
Στάδιο 9ο:
Πνευματική Σύζευξις
Camille Flammarion 'L'atmosphere: meteorologie populaire', Paris, 1888. Έγχρωμη Εικόνα.
Η κάθε σοβαρή Μυητική ατραπός οδηγεί στην απόληξή της, στην διαρκή επαφή – σύνδεση με το Θεϊκό επίπεδο. Η συνένωση επιτυγχάνεται, ταυτόχρονα, τόσο με την εσωτερική (εσώτερος εαυτός) όσο και με την εξωτερική, Θεϊκή Ουσία, οι οποίες είναι έννοιες / ουσίες ταυτόσημες.
Η κάθε σοβαρή Μυστηριακή οδός διέρχεται από την βίωση[28]:
Το τέλος της ατραπού είναι ο Ιερός Γάμος με την πνευματικότητα και η απόλυτη σύζευξη (αφοσίωση) σε αυτήν.
Πρόκειται για μία αναβίωση των Σταδίων 4 και 5, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[28] Bλέπε υποσημείωση 10.
*****
Η κάθε σοβαρή Μυστηριακή οδός διέρχεται από την βίωση[28]:
- της δημιουργημένης (εκδηλωμένης) δημιουργίας στην ολότητα της,
- των Νόμων (Αρχετύπων – Ιδεών Πλάτωνος), οι οποίοι διέπουν την δημιουργημένη δημιουργία, δηλαδή του ρυθμού της (Θεϊκού Σχεδίου), και
- του ενός Θεϊκού Νόμου (Νόμος συμπαντικής Αρμονίας).
Το τέλος της ατραπού είναι ο Ιερός Γάμος με την πνευματικότητα και η απόλυτη σύζευξη (αφοσίωση) σε αυτήν.
Πρόκειται για μία αναβίωση των Σταδίων 4 και 5, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[28] Bλέπε υποσημείωση 10.
*****
Στάδιο 10ο:
Πνευματική Υπηρεσία
Domenico Beccafumi. Ξυλογραφία. Siena (1525 – 1540). Έμβλημα 10
Η δραστηριοποίηση η οποία ακολουθεί την πραγματική πνευματική σύζευξη είναι μονόδρομος, και δεν είναι άλλη από την ενήλικη παρόρμηση μεταλαμπάδευσης, σε άπαντες, της αποκτηθείσης συνειδητότητας.
Η/ο κάθε συνειδητοποιημένος Αναζητητής νιώθει ότι κάθε τι το οποίο βιώνει της/του έχει χαρισθεί και ότι είναι ύψιστη τιμή της/του να το προσφέρει με την σειρά της/του στους συνανθρώπους της/του.
Ο πνευματικός άνθρωπος δεν αντέχει να βιώνει, τόσο την εσωτερική[29] όσο και την εξωτερική[30] Θεϊκή ολότητα μόνος του, δηλαδή δεν αντέχει να είναι ευτυχής όταν οι συνάνθρωποί του πονάνε επειδή είναι χαμένοι.
Ο πνευματικός άνθρωπος θέτει διπλό σκοπό στην ζωή του:
Η Αλήθεια, τόσο η ψυχική όσο και η πνευματική, δίδεται με τον κατάλληλο για την συνειδητότητα του κάθε ανθρώπου τρόπο, δηλαδή στον κάθε άνθρωπο δίδεται η Αλήθεια η οποία είναι κατάλληλη για αυτόν.
Η πνευματική Αλήθεια δεν δίδεται ποτέ σε άτομα τα οποία δεν είναι έτοιμα να την ακούσουν και να την ακολουθήσουν.
Η Θεϊκή υπηρεσία δύναται να επιτευχθεί:
Πρόκειται για μία αναβίωση του Σταδίου 6, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[29] Επαφή με την ατομική Θεϊκή Ουσία.
[30] Βίωση της αυτούσιας Θεϊκής Ουσίας
*****
Η/ο κάθε συνειδητοποιημένος Αναζητητής νιώθει ότι κάθε τι το οποίο βιώνει της/του έχει χαρισθεί και ότι είναι ύψιστη τιμή της/του να το προσφέρει με την σειρά της/του στους συνανθρώπους της/του.
Ο πνευματικός άνθρωπος δεν αντέχει να βιώνει, τόσο την εσωτερική[29] όσο και την εξωτερική[30] Θεϊκή ολότητα μόνος του, δηλαδή δεν αντέχει να είναι ευτυχής όταν οι συνάνθρωποί του πονάνε επειδή είναι χαμένοι.
Ο πνευματικός άνθρωπος θέτει διπλό σκοπό στην ζωή του:
- να μεταδίδει την Θεϊκή Αλήθεια την οποία ο ίδιος κατέχει, δηλαδή να επεκτείνει την κοσμική – συμπαντική Αρμονία (να μειώνει την κοσμική – συμπαντική εντροπία), και
- να υπηρετεί την Θεϊκή Ουσία (εσωτερική – εξωτερική) την οποία ο ίδιος έχει βιώσει, δηλαδή να επεκτείνει την συνειδητότητα των συνανθρώπων του, βοηθώντας τους φιλάνθρωπα σε όλα τα επίπεδα (να μειώνει τον κοσμικό – συμπαντικό πόνο).
Η Αλήθεια, τόσο η ψυχική όσο και η πνευματική, δίδεται με τον κατάλληλο για την συνειδητότητα του κάθε ανθρώπου τρόπο, δηλαδή στον κάθε άνθρωπο δίδεται η Αλήθεια η οποία είναι κατάλληλη για αυτόν.
Η πνευματική Αλήθεια δεν δίδεται ποτέ σε άτομα τα οποία δεν είναι έτοιμα να την ακούσουν και να την ακολουθήσουν.
Η Θεϊκή υπηρεσία δύναται να επιτευχθεί:
- με άμεσους τρόπους, όπως είναι η ενήλικη φιλάνθρωπος δραστηριοποίηση, η ενήλικη αγνή πολιτική δραστηριοποίηση, η ενήλικη διδασκαλία γειωμένης εσωτερικής – πνευματικής Αλήθειας, η ενήλικη οργανωμένη Μυητική θεουργία.
- με έμμεσους τρόπους, όπως είναι η εντρύφηση στην τέχνη και η ενασχόληση με την επιστήμη.
Πρόκειται για μία αναβίωση του Σταδίου 6, σε ένα ανώτερο – πνευματικό επίπεδο.
________________________
[29] Επαφή με την ατομική Θεϊκή Ουσία.
[30] Βίωση της αυτούσιας Θεϊκής Ουσίας
*****
Θεϊκή Αρωγή
Franchinus Gaffurius, Diccionario de Autores, 1492. Ξυλογραφία.
Η Θεϊκή παρουσία στα 10 Στάδια της πνευματικής πορείας γίνεται αντιληπτή ως ακολούθως:
I. Χωροχρονικές συνθήκες γέννησης.
II. Περιβάλλον ανατροφής.
III. Εκπαιδευτική διαδικασία.
IV. Κοινωνικό περιβάλλον.
V. Έμπνευση – εφευρετικότητα.
VI. Έρως δια Αρμονικές δραστηριοποιήσεις.
VII. Πόνος ανικανοποίητου – μοναξιάς.
VIII. Αντάμωση κατάλληλης Μυητικής παράδοσης.
IX. Ολοκλήρωση Μυητικής πορείας.
X. Ενεργής δραστηριότητας σε γειωμένη πνευματική ατραπό.
:: :: ::
I. Χωροχρονικές συνθήκες γέννησης.
II. Περιβάλλον ανατροφής.
III. Εκπαιδευτική διαδικασία.
IV. Κοινωνικό περιβάλλον.
V. Έμπνευση – εφευρετικότητα.
VI. Έρως δια Αρμονικές δραστηριοποιήσεις.
VII. Πόνος ανικανοποίητου – μοναξιάς.
VIII. Αντάμωση κατάλληλης Μυητικής παράδοσης.
IX. Ολοκλήρωση Μυητικής πορείας.
X. Ενεργής δραστηριότητας σε γειωμένη πνευματική ατραπό.
:: :: ::