Αναγέννησις
Το Φως εις την Φύση αρχίζει να υπερισχύει.
Όσο το Φως, την Εποχή του Χειμώνος, έχει μικρότερη διάρκεια από το Σκότος, επικρατούν Ικανές Κοσμικές Δυναμικές Συνθήκες δια να κρατηθούν Κρυφές τις Καταστάσεις, οι οποίες είναι Επώδυνες.
Τώρα, η Φύση αναγεννάται.
Τώρα, το Φως αρχίζει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια από το Σκότος.
Τώρα, το Φως αναγεννάται και μαζί του αναγεννάται όλη η Φύση.
Τώρα, οι Κοσμικές Δυνάμεις, οι οποίες επικρατούν, ευνοούν την κάθε είδους Αναγέννηση.
Εις Ανθρώπινο Επίπεδο, οι Κοσμικές Συνθήκες, κατά την διάρκεια του Χειμώνος, ευνοούν εις το να κρατήσουμε Κρυφές, ακόμη και από τους ίδιους μας τους Οφθαλμούς, Προσωπικές μας Καταστάσεις, με αποτέλεσμα, να μην αντικρίζουμε όλα όσα δεν αντέχουμε να συνειδητοποιήσουμε, έστω και εάν όλοι οι άλλοι τα βλέπουν πεντακάθαρα.
Τώρα την Άνοιξη, όπου το Φως και η Φύση αναγεννάται, εις Ανθρώπινο Επίπεδο, οι Κοσμικές Δυνάμεις ευνοούν να αντικρίσουμε καθαρά όλα όσα έχουμε απωθήσει, να τα χρησιμοποιήσουμε ως βάση, έστω και εάν τα (αυτο)απορρίπτουμε και μέσω της Αλχημικής Πυράς, να τα αναγεννήσουμε, δηλαδή να αναγεννήσουμε τον Εαυτό μας.
Όσο το Φως, την Εποχή του Χειμώνος, έχει μικρότερη διάρκεια από το Σκότος, επικρατούν Ικανές Κοσμικές Δυναμικές Συνθήκες δια να κρατηθούν Κρυφές τις Καταστάσεις, οι οποίες είναι Επώδυνες.
Τώρα, η Φύση αναγεννάται.
Τώρα, το Φως αρχίζει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια από το Σκότος.
Τώρα, το Φως αναγεννάται και μαζί του αναγεννάται όλη η Φύση.
Τώρα, οι Κοσμικές Δυνάμεις, οι οποίες επικρατούν, ευνοούν την κάθε είδους Αναγέννηση.
Εις Ανθρώπινο Επίπεδο, οι Κοσμικές Συνθήκες, κατά την διάρκεια του Χειμώνος, ευνοούν εις το να κρατήσουμε Κρυφές, ακόμη και από τους ίδιους μας τους Οφθαλμούς, Προσωπικές μας Καταστάσεις, με αποτέλεσμα, να μην αντικρίζουμε όλα όσα δεν αντέχουμε να συνειδητοποιήσουμε, έστω και εάν όλοι οι άλλοι τα βλέπουν πεντακάθαρα.
Τώρα την Άνοιξη, όπου το Φως και η Φύση αναγεννάται, εις Ανθρώπινο Επίπεδο, οι Κοσμικές Δυνάμεις ευνοούν να αντικρίσουμε καθαρά όλα όσα έχουμε απωθήσει, να τα χρησιμοποιήσουμε ως βάση, έστω και εάν τα (αυτο)απορρίπτουμε και μέσω της Αλχημικής Πυράς, να τα αναγεννήσουμε, δηλαδή να αναγεννήσουμε τον Εαυτό μας.
Εαρινή Ισημερία
Η ημέρα κατά την οποία το Φως θα αρχίσει να επικρατεί του σκότους πλησιάζει. Η συνειδητότητα θα αρχίσει να επικρατεί της ασυνειδησίας. Ο Απόλλων θα επανέλθει στην θέση του στους Δελφούς.
Καθώς όλες οι ανωτέρω δράσεις αναμένονται σύντομα, είναι δική μας υποχρέωση να συντονιστούμε μαζί τους. Είναι δική μας υποχρέωση να διαπιστώσουμε τις δικές μας ψυχικές Πλευρές, οι οποίες μας εμποδίζουν να κάνουμε ανάλογες δράσεις.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το όχημα μας για την πορεία μας στην Πνευματική Ατραπό είναι η ψυχή μας. Μπορεί το πεπρωμένο της, όπως έγραψε ο Πλούταρχος, να είναι το να διαλυθεί στην Σεληνιακή Ψυχή, όμως δεν παύει να είναι παράλληλα και το όχημα μας έως την Θύρα των Ηλυσίων Πεδίων, σημείο στο οποίο θα κληθούμε να την εγκαταλείψουμε πλήρως.
Ένα σπουδαίο σημείο στην ζωή του κάθε ανθρώπου είναι η στιγμή κατά την οποία θα κληθεί να πάρει την πλήρη ευθύνη της ζωής του και να αποχαιρετήσει τους εσωτερικευμένους του γονείς. Πρόκειται για μία πολυδιάστατη και συγκλονιστική στιγμή. Είναι η στιγμή κατά την οποία αρχίζει να βλέπει τους πραγματικούς του γονείς σαν ανθρώπους και να τους αποκαθηλώνει από Θεούς. Βλέπει τα λάθη τους και τις αδυναμίες τους.
Σε αυτήν την συγκλονιστική στιγμή θα κληθεί να αποφασίσει εάν θα ακολουθήσει τον δρόμο της ενηλικίωσης ή τον δρόμο της καθήλωσης στο παιδικό του κομμάτι.
Ο δρόμος της ενηλικίωσης έχει πλήρη αποδοχή, σεβασμό και αγάπη στην ανθρώπινη διάσταση των γονιών και στην συνέχεια ακολουθία ενός δρόμου μοναχικού, χωρίς τους εσωτερικούς γονείς, οι οποίοι καθοδηγούν υπερεγωτικά. Είναι ένας δρόμος γεμάτος υπευθυνότητα.
Ο δρόμος της καθήλωσης στο παιδικό κομμάτι εμπεριέχει ακινητοποίηση στην πεποίθηση ότι ο γονιός θα παρέχει πάντα ορθές αποφάσεις. Σαφώς πρόκειται για τον εσωτερικευμένο γονιό αλλά δεν παύει να είναι υπερεγωτική πλευρά. Είναι ένας δρόμος χωρίς υπευθυνότητα, ο οποίος όμως δεν οδηγεί στην Θύρα των Ηλυσίων Πεδίων γιατί απλά οδηγεί στον γονιό.
Τώρα, την Εαρινή Ισημερία, όπου οι ενέργειες της συνειδητότητας θα αρχίσουν να διαχέονται στον πλανήτη μας, μας δίδεται μία σπουδαία ευκαιρία να συντονιστούμε μαζί τους, να λάβουμε την ευθύνη της ζωής μας, να κατανοήσουμε σε βάθος τις ψυχικές μας πλευρές οι οποίες θα μπορούσαν να μας αποπροσανατολίσουν από τον στόχο μας, δηλαδή την Θύρα των Ηλυσίων Πεδίων και κινηθούμε προς αυτόν τον Πνευματικό μας στόχο με σταθερότητα, θάρρος και υπευθυνότητα.
Καθώς όλες οι ανωτέρω δράσεις αναμένονται σύντομα, είναι δική μας υποχρέωση να συντονιστούμε μαζί τους. Είναι δική μας υποχρέωση να διαπιστώσουμε τις δικές μας ψυχικές Πλευρές, οι οποίες μας εμποδίζουν να κάνουμε ανάλογες δράσεις.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι το όχημα μας για την πορεία μας στην Πνευματική Ατραπό είναι η ψυχή μας. Μπορεί το πεπρωμένο της, όπως έγραψε ο Πλούταρχος, να είναι το να διαλυθεί στην Σεληνιακή Ψυχή, όμως δεν παύει να είναι παράλληλα και το όχημα μας έως την Θύρα των Ηλυσίων Πεδίων, σημείο στο οποίο θα κληθούμε να την εγκαταλείψουμε πλήρως.
Ένα σπουδαίο σημείο στην ζωή του κάθε ανθρώπου είναι η στιγμή κατά την οποία θα κληθεί να πάρει την πλήρη ευθύνη της ζωής του και να αποχαιρετήσει τους εσωτερικευμένους του γονείς. Πρόκειται για μία πολυδιάστατη και συγκλονιστική στιγμή. Είναι η στιγμή κατά την οποία αρχίζει να βλέπει τους πραγματικούς του γονείς σαν ανθρώπους και να τους αποκαθηλώνει από Θεούς. Βλέπει τα λάθη τους και τις αδυναμίες τους.
Σε αυτήν την συγκλονιστική στιγμή θα κληθεί να αποφασίσει εάν θα ακολουθήσει τον δρόμο της ενηλικίωσης ή τον δρόμο της καθήλωσης στο παιδικό του κομμάτι.
Ο δρόμος της ενηλικίωσης έχει πλήρη αποδοχή, σεβασμό και αγάπη στην ανθρώπινη διάσταση των γονιών και στην συνέχεια ακολουθία ενός δρόμου μοναχικού, χωρίς τους εσωτερικούς γονείς, οι οποίοι καθοδηγούν υπερεγωτικά. Είναι ένας δρόμος γεμάτος υπευθυνότητα.
Ο δρόμος της καθήλωσης στο παιδικό κομμάτι εμπεριέχει ακινητοποίηση στην πεποίθηση ότι ο γονιός θα παρέχει πάντα ορθές αποφάσεις. Σαφώς πρόκειται για τον εσωτερικευμένο γονιό αλλά δεν παύει να είναι υπερεγωτική πλευρά. Είναι ένας δρόμος χωρίς υπευθυνότητα, ο οποίος όμως δεν οδηγεί στην Θύρα των Ηλυσίων Πεδίων γιατί απλά οδηγεί στον γονιό.
Τώρα, την Εαρινή Ισημερία, όπου οι ενέργειες της συνειδητότητας θα αρχίσουν να διαχέονται στον πλανήτη μας, μας δίδεται μία σπουδαία ευκαιρία να συντονιστούμε μαζί τους, να λάβουμε την ευθύνη της ζωής μας, να κατανοήσουμε σε βάθος τις ψυχικές μας πλευρές οι οποίες θα μπορούσαν να μας αποπροσανατολίσουν από τον στόχο μας, δηλαδή την Θύρα των Ηλυσίων Πεδίων και κινηθούμε προς αυτόν τον Πνευματικό μας στόχο με σταθερότητα, θάρρος και υπευθυνότητα.