Άνθρωπος Ανδρόγυνος
Η επιστήμη ξεκίνησε την έρευνα της, ανεπηρέαστη[1] από το Μυστηριακό παρελθόν της ανθρωπότητας.
Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί εάν οι εμπνεύσεις της εξέλιξης της επιστήμης είναι ανεπηρέαστες από την Μυητική Παράδοση, αφού ούτε οι ίδιοι οι εμπνεόμενοι δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση.
[1] C.G. Jung.
Καθώς η επιστήμη ερευνά όλο και βαθύτερα τα άδυτα του Σύμπαντος, τα αποτελέσματα των ερευνών της συνεχώς επιβεβαιώνουν τις θέσεις της Μυητικής πορείας.
Η πιο τρανή απόδειξη της ανωτέρω άποψης είναι οι ιδιότητες των 4+1 Πυθαγορείων Στοιχείων, τα οποία συμβολίζονται από τα Πλατωνικά Σώματα.
Σήμερα, από την Αστροφυσική, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν 4 θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις ή θεμελιώδεις δυνάμεις, οι οποίες περιγράφουν τον μηχανισμό, σύμφωνα με τον οποίο τα διάφορα σωματίδια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Οι τέσσερις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις/δυνάμεις είναι:
1) η βαρυτική,
2) η ηλεκτρομαγνητική,
3) η ισχυρή πυρηνική, και
4) η ασθενής πυρηνική.
Η ενοποίηση των ανωτέρω τεσσάρων αποτελεί την πέμπτη αλληλεπίδραση. Η ύπαρξη της δεν έχει ακόμη αποδειχθεί επιστημονικά, όμως είναι μία από τις ύψιστες προσδοκίες της Αστροφυσικής αυτήν την περίοδο. Η μόνη ενοποίηση η οποία έχει αποδειχθεί είναι της ηλεκτρομαγνητικής μετά της ασθενούς πυρηνικής και η οποία ονομάζεται ηλεκτροασθενής.
Αντίστοιχα κατά την Πυθαγόρεια φιλοσοφία τα 4+1 Στοιχεία, τα οποία δομούν το Σύμπαν είναι:
Γη,
Ύδωρ,
Αήρ,
Πυρ, και
Αιθήρ.
Σε αυτό το σημείο θα παρατεθούν μερικές θέσεις – απόψεις συσχετισμού μεταξύ των 4+1 αλληλεπιδράσεων/δυνάμεων και των 4+1 Πυθαγορείων Στοιχείων, ώστε να επισημανθούν οι μεταξύ τους συσχετισμοί.
Στις θέσεις – απόψεις συσχετισμού δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, καθότι η Πυθαγόρεια θεωρία αποτελεί μέρος της Φιλοσοφίας και όχι της επιστήμης.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δήλωσε: «είμαι αρκετά καλλιτέχνης, ώστε να αντλώ ελεύθερα από την φαντασία μου. Η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο».
Οπότε, μέσω της φαντασίας στην οποία αναφέρεται ο
Άλμπερτ Αϊνστάιν, δύναται να αποφανθεί κάποιος για την ορθότητα των θέσεων – απόψεων.
Κατά την Πυθαγόρεια φιλοσοφία κάθε ένα από τα 4+1 Στοιχεία, τα οποία διαμόρφωσαν τον Κόσμο, ευρίσκεται εντός του κάθε Ανθρώπου και του επιτρέπουν να είναι αυτό το οποίο είναι.
Βαρύτητα, ονομάζεται η ιδιότητα των υλικών σωμάτων να έλκουν και να έλκονται αμοιβαία με άλλα υλικά σώματα.
Τα ελκυόμενα σώματα κινούνται με επιταχυνόμενη κίνηση προς το έλκον σώμα.
Η δύναμη βαρυτικής έλξης είναι πάντα ελκτική και πάντα αμοιβαία.
Η δύναμη έλξης μεταξύ δύο σωμάτων, η οποία ονομάζεται βάρος, είναι ανάλογη με την μάζα τους και αντιστρόφως ανάλογη με την απόστασή τους.
Η βαρύτητα στην γη έλκει τα υλικά σώματα και προκαλεί την πτώση τους στην επιφάνειά της (γης) όταν αφεθούν ελεύθερα.
Επιπροσθέτως, η βαρύτητα είναι η αιτία της ύπαρξης της γης, του ήλιου και των άλλων αστρικών σωμάτων.
Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε ζωή, όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Η βαρύτητα είναι επίσης υπεύθυνη για την τροχιά της γης και των υπόλοιπων πλανητών γύρω από τον ήλιο, την τροχιά της σελήνης γύρω από τη γη, τον σχηματισμό παλιρροιών και άλλα φυσικά φαινόμενα τα οποία παρατηρούμε.
Αντίστοιχα το Πυθαγόρειο Στοιχείο της Γης προσδίδει:
σταθερότητα,
στερεότητα,
μονιμότητα, στις μορφές, στα αντικείμενα και στα φυσικά χαρακτηριστικά.
Το Στοιχείο της Γης κυριαρχεί εις όλα τα Ιερά Κατώφλια (εισόδους) και ως εκ τούτου καθοδηγεί με σταθερότητα κάθε προσπάθεια διόδου τους.
Προσφέρει στερεότητα και μονιμότητα στην παρακολούθηση της διαδικασίας επίτευξης του κάθε ενήλικου στόχου.
Ωστόσο, στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί στερεοτυπίες, ψυχική ακαμψία και ως εκ τούτου εμπλοκή.
Ο Ηλεκρομαγνητισμός είναι ο τομέας της Φυσικής, ο οποίος μελετά τα φαινόμενα, τα οποία έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με ηλεκτρικά φορτία και πηγές μαγνητικού πεδίου.
Αρχικά πιστεύονταν ότι ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός ήταν δύο διαφορετικά φαινόμενα μέχρι που, τον 19ο αιώνα, ο Χανς Κρίστιαν Έρστεντ παρατήρησε ότι πλησιάζοντας μία πυξίδα σε αγωγό, ο οποίος διαρρεόταν από ηλεκτρικό ρεύμα, τότε η μαγνητική της βελόνα προσανατολιζόταν ασυμβάτως κάθετα στον αγωγό.
Τότε έγινε κατανοητό ότι δεν επρόκειτο για δύο διαφορετικά φαινόμενα, αλλά για ένα: τον ηλεκτρομαγνητισμό.
Η ενοποίηση των δύο αυτών φαινομένων έγινε από τον Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ με τις τέσσερις περίφημες εξισώσεις, οι οποίες έκτοτε φέρουν το όνομά του (εξισώσεις του Μάξγουελ).
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Ύδατος ανευρίσκεται εις κάθε τι το οποίο κινείται και μεταβάλλεται ασταμάτητα.
Η δράση του Στοιχείου του Ύδατος προκαλεί:
ενοποίηση,
σύνδεση,
ανάμιξη,
στενές συμπράξεις.
Το Στοιχείο του Ύδατος προσφέρει συμμετοχές και προόδους συναισθηματικά αποτελεσματικές.
Παρέχει συμπόνια, συμπάθεια, ενήλικη αλήθεια και ενήλικη αγάπη.
Στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί αβέβαιες εγωκεντρικές δράσεις.
Η κατανόηση του ενός ανθρώπου από τον άλλον, μέσω συντονισμού, συμβαίνει χάριν του Στοιχείου του Ύδατος.
Επίσης, η ρευστότητα του ψυχικού επιπέδου, δηλαδή της ψυχικής διάθεσης, των συναισθημάτων και των αισθήσεων, οφείλεται στο Στοιχείο του Ύδατος.
Η ασθενής αλληλεπίδραση/δύναμη ή ασθενής πυρηνική δύναμη, στο καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, συντελεί στην συνοχή των υποσωματιδίων του πυρήνα και σχετίζεται με την ραδιενέργεια, δηλαδή την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Συγκεκριμένα, σε αντίθεση με την ισχυρή δύναμη, συντελεί στην διάσπαση πυρήνων με την εκπομπή σωματιδίων από αυτούς και άρα σχετίζεται με την ραδιενέργεια.
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Αέρος βιώνεται εις τον απανταχού Συμπαντικό Χώρο.
Στο γήινο επίπεδο βιώνεται στον κάθε χώρο στον οποίο υπάρχει αναπνεόμενος Αήρ.
Το Στοιχείο του Αέρος ανευρίσκεται εις κάθε τι το οποίο:
επεκτείνεται,
διαστέλλεται ασταμάτητα,
υπερβαίνει τα όρια του,
ευρίσκεται παντού.
Το Στοιχείο του Αέρος προσφέρει ενήλικη ελευθερία, ενήλικες δημιουργικές επεκτάσεις και διεύρυνση του μη εγωκεντρικού ‘εγώ’ προς την κατάκτηση της συνειδητότητας του ‘Εαυτού’ και των άλλων ανθρώπων.
Στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί ψευδαισθήσεις, παραληρήματα και διόγκωση της εγωκεντρικότητας.
Τα Στοιχεία του Ύδατος και του Αέρος είναι τα δύο ρευστά Στοιχεία της Δημιουργίας και σχετίζονται με το ψυχικό επίπεδο.
Η ισχυρή αλληλεπίδραση/δύναμη δρα μόνο άμεσα στα στοιχειώδη σωματίδια, ως πυρηνική δύναμη, δηλαδή συντελεί στην συνοχή του Πυρήνα.
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Πυρός με την δράση του:
μετουσιώνει,
μεταμορφώνει,
επιτρέπει την ολική μετατροπή.
Το Στοιχείο του Πυρός προσφέρει ενέργεια συνειδητότητας και έτσι προάγει την εκδήλωση της ζωής.
Σε ατομικό επίπεδο προάγει την δραστήρια ανέλιξη προς το πνευματικό επίπεδο προσφέροντας ενέργεια συνειδητότητας και ενήλικο ενθουσιασμό.
Αντιθέτως, στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί σύγχυση με αποτέλεσμα να προάγονται μάταιες παιδικές δράσεις.
Το Στοιχείο του Πυρός διαμορφώνει τα κύματα των διαφόρων ενεργειών, έτσι ώστε να επιτρέπει τις υπάρξεις, του φωτός, της θερμότητος, του υλικού αέρος και του υλικού ύδατος.
Μεγάλο κομμάτι της έρευνας στο πεδίο της θεωρητικής φυσικής σήμερα, στρέφεται στην ενοποίηση των ανωτέρω τεσσάρων αλληλεπιδράσεων/δυνάμεων και την εύρεση του ενός Νόμου, ο οποίος διέπει και κρατά σε συνοχή όλο το Σύμπαν.
Αυτός ο Νόμος, κατά την Αστροφυσική ονομάζεται ιονισμένη ελεύθερη ενέργεια ή ηλεκτρομαγνητικό χάος.
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Αιθέρος προϋπάρχει των 4 Στοιχείων και ως εκ τούτου με την δράση του, αφενός ελέγχει την λειτουργία των 4 εκδηλωμένων Στοιχείων, αφετέρου ρυθμίζει την υπέρβαση μέσω των 4 εκδηλωμένων Στοιχείων.
Είναι η κατάσταση από την οποία εφόρμησε, κατά την φυσική, η Μεγάλη Έκρηξη.
Επίσης δίδει τις ενδείξεις, οι οποίες είναι απαραίτητες, ώστε να επιτευχθεί πρόοδος στο υλικό επίπεδο και το αστρικό πεδίο, με στόχο το πνευματικό πεδίο.
Όπως μόλις προαναφέρθηκε, κατά την Πυθαγόρεια φιλοσοφία, τόσο ο άνθρωπος όσο και το Σύμπαν εκπτύσσονται σε 3 επίπεδα:
Σώμα ή Υλικό επίπεδο,
Ψυχή ή Αστρικό επίπεδο, και
Πνεύμα ή Πνευματικό επίπεδο.
Θα αναφερθούν ελάχιστα για τις ιδιότητες καθενός επιπέδου κατά την Πυθαγόρεια Φιλοσοφία.
Το Σώμα ή το Υλικό επίπεδο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο καθόσον είναι απτό και ως εκ τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία περί της υπάρξεως του.
Ζωντανό σώμα θεωρείται αυτό το οποίο λειτουργεί αντίθετα στην αύξηση της εντροπίας και άρα αυξάνει την τάξη του Σύμπαντος.
Η Ψυχή ή το Ψυχικό επίπεδο ή κατά την Μυητική Παράδοση Αστρικό επίπεδο είναι το σύνολο των συναισθηματικών και νοητικών λειτουργιών.
Στην ψυχή ανήκει κάθε τι το οποίο βιώνει – νοιώθει και σκέπτεται ο κάθε άνθρωπος.
Εκτός του ανθρώπου, ψυχή έχουν τα ζώα και τα φυτά, σε διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης.
Το ψυχικό επίπεδο διέπεται από την διπολικότητα (δυάδα), δηλαδή από την ύπαρξη πόλων εντός των οποίων δονείται η ζωή (δημιουργημένη δημιουργία).
Η διπολικότητα εκπτύσσεται σε πολυπολικότητα, με την ζωή όμως, να δονείται, πάντα, ανάμεσα από δύο αντίθετους πόλους (δίπολο).
Πνεύμα ή Πνευματικό επίπεδο είναι οτιδήποτε απαρτίζει τον Θεϊκό Νόμο εκ του οποίου εκπορεύεται το Θεϊκό Σχέδιο για την επίτευξη της δημιουργημένης δημιουργίας.
Ο κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνος ή ο κόσμος των Αρχετύπων είναι ονόματα με τα οποία είναι γνωστό το Θεϊκό Σχέδιο.
Τα πνευματικά Αρχέτυπα διέπονται από την Μη πολικότητα, δηλαδή από την Ενότητα (Αδιαιρετότητα), άρα την Μονάδα, όμως στην πορεία της εξέλιξης της Δημιουργίας, το κάθε Αρχέτυπο εκπτύσσεται σε δύο αντίθετους πόλους, εντός των οποίων δονείται η ζωή.
Το κέντρο του Θεϊκού Σχεδίου απαρτίζεται από τον Ένα Νόμο (Νόμος Θεϊκής Αρμονίας) επί του οποίου εκπτύσσεται, τόσο η αδημιούργητη (κόσμος Ιδεών Πλάτωνος) όσο και η δημιουργημένη (εκδηλωμένη) δημιουργία.
Ο Ένας Νόμος (Νόμος της Θεϊκής Αρμονίας) είναι η πρώτη εκδήλωση της αυτούσιας Θεϊκής Ουσίας, η οποία αυτούσια Θεϊκή Ουσία ταυτίζεται με τον αριθμό Μηδέν – 0.
Δεν θα πρέπει να συγχέεται ο Ένας Πνευματικός Νόμος με το Στοιχείο του Αιθέρος.
Από τον Ένα Νόμο πηγάζουν τα Αρχέτυπα, ενώ από τον Αιθέρα πηγάζουν τα 4 Στοιχεία.
Πρόκειται για διαφορετικά Επίπεδα.
Κατά τις Πυθαγόρεια και Αλχημική Παραδόσεις, κάθε άνθρωπος, στο κέντρο της ατομικότητάς του, εμπεριέχει αυτούσια Θεϊκή Ουσία, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Κάθε Αλχημιστής ή Πυθαγόρειος Αναζητητής ερχόμενος σε επαφή με την ατομική του Θεϊκή Ουσία, την ίδια στιγμή έρχεται σε επαφή με την παγκόσμια (συμπαντική) Θεϊκή Ουσία, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η ατομική του Θεϊκή Ουσία, είναι τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Μία άλλη γνωστή ονομασία της ατομικής Θεϊκής Ουσίας είναι Εσώτερος Εαυτός.
Σκοπός του κάθε Αλχημιστή ή Πυθαγόρειου Αναζητητή είναι να εισέλθει στα Ηλύσια πεδία και να βιώσει:
1) τα Αρχέτυπα,
2) τον Ένα Νόμο και
3) την Θεϊκή Ουσία, μέσω της επαφής του με τον Εσώτερο του Εαυτό.
Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές οδοί αυτογνωσίας.
Κάποιες από αυτές είναι Μυστηριακές, ενώ κάποιες άλλες όχι.
Κάποιες είναι βιωματικές, ενώ κάποιες άλλες όχι.
Σε αυτό το σημείο θα γίνει αναφορά σε λεκτικό σύμβολο, το οποίο είναι ο Μύθος. Οι Μύθοι ανευρίσκονται, τόσο εις όλα τα μήκη και πλάτη του Κόσμου όσο και εις όλες τις οδούς αυτογνωσίας.
Ο ‘Μύθος’ γράφει ο Πλούταρχος ‘είναι εν σπασμένο κάτοπτρον της αλήθειας’.
Επίσης, ο Jean Mallinger[2] αναφέρει ότι ‘κατ΄ αναλογία, ο Μύθος είναι όπως το Ουράνιο Τόξο, το οποίο είναι η αντανάκλαση[3] του Φωτός του ήλιου, του οποίου οι ακτίνες διαθλώνται εντός των νεφών’.
Όμως, είναι δυνατόν να συγκεντρώσουμε τα θραύσματα αυτού του σπασμένου κατόπτρου, να τα πλησιάσουμε και έτσι να ανασυνθέσουμε την αρχική εικόνα.
[2] Ο αναλογικός συσχετισμός είναι από το βιβλίο του ‘τα λεγόμενα εις Πλούταρχον’.
[3] Ακριβέστερα, όταν το φως περνάει μέσα από ένα τριγωνικό πρίσμα, συμβαίνουν 3 Φαινόμενα: α) Ανάκλαση, β) Διάθλαση, και γ) Ανάλυση.
‘Τα Σύμβολα’, επίσης κατά τον Jean Mallinger[4], ‘έχουν τον Χαρακτήρα της Προφανέστερης Πραγματικότητας, δηλαδή διδάσκουν παντού και πάντοτε την ίδια Διδασκαλία’.
Ο Πλούταρχος προσθέτει: ‘Τα μεν σκοτεινότερα, τα δε σαφέστερα, οδηγούν όλα μαζί την νόηση του Ανθρώπου, προς τα θεία ζητήματα’.
[4] Επίσης, από το βιβλίο του ‘τα λεγόμενα εις Πλούταρχον’.
Εις το λεκτικό σύμβολο του Μύθου θα γίνει τώρα αναφορά, ώστε να ανευρεθούν τα στοιχεία τα οποία αναζητούνται.
Πιο συγκεκριμένα θα γίνει αναφορά σε έναν Μύθο, ο οποίος περιγράφει την πορεία ενός Ανθρώπου, ο οποίος στο τέλος επέτυχε την Μύηση.
Ο Ηρακλής ήταν ένας από τους ανθρώπους ο οποίος κατόρθωσε να γίνει ομοτράπεζος των Θεών.
Εις τα πλαίσια της Μυητικής του πορείας, πήρε την εντολή να σκοτώσει την Λερναία Ύδρα.
Τις εντολές στον Ηρακλή τις έδιδε, μέσω του Ευρυσθέως βασιλέα της Τίρυνθος, η Ήρα, δηλαδή η αυστηρή όψη της Μεγάλης Μητέρας.
Ο Ηρακλής όπως αναφέρει το όνομά του (Ηρακλής = Κλέος της Ήρας), δόξασε με τις δράσεις του την Ήρα, μέσω των άθλων του, δηλαδή μέσω των συνειδητοποιήσεων του.
Το θηρίο, δηλαδή η Λερναία Ύδρα, φύλαγε την είσοδο του κάτω Κόσμου, δηλαδή την είσοδο του συλλογικού ασυνειδήτου, ώστε να μην αφήνει κανέναν να περάσει από αυτήν.
Ο κάτω Κόσμος στην αρχαία Ελληνική Παράδοση, είναι ένας από τους συμβολισμούς του συλλογικού ασυνείδητου.
Κυρίαρχος του κάτω Κόσμου είναι ο αδελφός του Διός, ο Πλούτων.
Ο Πλούτων είναι επίσης κυρίαρχος Μυστηρίων, τα οποία οδηγούν στο συλλογικό ασυνείδητο.
Στην Ελευσίνα, το πρώτο Ιερό το οποίο συναντά ο επισκέπτης είναι το Πλουτώνιο.
Ο Ναός στον οποίο ετελούντο τα Ιερά Μυστήρια επόταν.
Η Μυστηριακή Θέωση είναι ένα Βήμα μετά την βίωση του συλλογικού ασυνειδήτου, δηλαδή ένα βήμα μετά την κάθοδο στον κάτω Κόσμο.
Κάθε άνθρωπος καλείται να βιώσει το συλλογικό ασυνείδητο και στην συνέχεια να γίνει ομοτράπεζος των Θεών.
Κατά έναν άλλο Μύθο, η Περσεφόνη, όπως και η ψυχή του κάθε ανθρώπου, ανεβοκατεβαίνει στον κάτω Κόσμο, εωσότου (η ψυχή του ανθρώπου) βιώσει τους Νόμους του, δηλαδή τα Αρχέτυπα.
Στο λεκτικό σύμβολο του Μύθου του Ηρακλή, η Λερναία Ύδρα αναπαριστά το ‘εγωκεντρικό’ κομμάτι του κάθε ανθρώπου ή με άλλα λόγια την νεύρωση του.
Το τέρας ήταν κρυμμένο σε ένα σπήλαιο με δύο στόμια και βγαίνει δια να ταράξει το νερό της λίμνης, η οποία λίμνη ευρίσκεται έμπροσθεν της εισόδου του κάτω Κόσμου.
Η λίμνη συμβολίζει θαυμάσια το προσωπικό ασυνείδητο, ενώ η σπηλιά με τα δύο στόμια την διπολικότητα του ψυχικού επιπέδου ή με άλλα λόγια την αμφιθυμία.
Επίσης, η Λερναία Ύδρα είναι ένα τέρας με πολλά κεφάλια, τα οποία κεφάλια έχουν την εξής ιδιότητα: ‘αν κόψει κάποιος το ένα, βγαίνουν δύο’.
Εάν κάποιος προσπαθήσει υπερεγωτικά, δηλαδή δια της βίας, να αποκόψει κάποιο απωθημένο του, αυτό διογκώνεται και γίνεται ισχυρότερο, δια να τον καταδυναστεύει ακόμη περισσότερο.
Ο Μύθος λέει, ότι ο Ηρακλής, αφού έκτισε το ένα στόμιο, έριξε βέλη φωτιάς εντός της σπηλιάς δια να αναγκάσει το θηρίο να βγει έξω, ώστε να το δει και να το εξοντώσει.
Ο κάθε άνθρωπος, κατ΄ αναλογία, καλείται να σταθεί με παρρησία έμπροσθεν των απωθημένων του, να τα αναγνωρίσει και εις την συνέχεια να προσπαθήσει να τα εκτονώσει.
Η Αθηνά μηνύει στον Ηρακλή, μέσω του Ιόλαου, ότι πρέπει να καίει κάθε κεφάλι, το οποίο κόβει.
Συνεπώς, ο Ημίθεος λαμβάνει την γνώση από την Αθηνά, σύμβολο του Αρχετύπου της Σοφίας, δηλαδή της συνειδητότητας.
Ο Μύθος διδάσκει ότι: όταν κάποιος άνθρωπος κατορθώσει να εκτονώσει, μέσω των ψυχοθεραπευτικών διαδικασιών, ενήλικα τις απωθημένες ψυχικές του πλευρές, τότε έχει την δυνατότητα να βουτήξει, όπως έπραξε ο Ηρακλής, τα βέλη του εις το δηλητήριο του τέρατος, μετατρέποντας την ψυχική ισχύ του εγωκεντρικού του κομματιού, δηλαδή με άλλα λόγια της νεύρωσης, από δυνάστη σε παραγωγική ενέργεια δια την επίτευξη του οποιουδήποτε ενήλικου στόχου του, δηλαδή από εχθρικό όπλο σε ευεργετικό εργαλείο.
Το θηρίο όμως, λέει ο Μύθος ότι, εμπόδιζε την είσοδο και την κάθοδο στον κάτω Κόσμο.
Με τον κάτω Κόσμο, όπως προαναφέρθηκε, οι αρχαίες λατρείες συμβολίζουν το συλλογικό ασυνείδητο, το οποίο ο κάθε αναζητητής καλείται να βιώσει, ώστε να γίνει κοινωνός της γνώσης του.
Οπότε, μόνο όταν κάποιος δυνηθεί να συνειδητοποιήσει τις πτυχές της νεύρωσης του, δηλαδή να δαμάσει τον δικό του Κέρβερο, όπως έκανε ο Ηρακλής στον δωδέκατο (έσχατο) Άθλο, θα δύναται να αποκτήσει άμεση επικοινωνία με τον κάτω Κόσμο, δηλαδή το συλλογικό ασυνείδητο και έτσι θα κατορθώσει να γίνει ομοτράπεζος των Θεών και να γευθεί την αμβροσία και το νέκταρ, δηλαδή την πραγματική γνώση.
Όμως, για να εισέλθει κάποιος στα Ηλύσια πεδία πρέπει να είναι ολοκληρωμένος ψυχικά, δηλαδή να έχει ενώσει το συνειδητό με το ασυνείδητο ή όπως αναφέρει η Αλχημεία να είναι άνθρωπος ανδρόγυνος.
Ανδρόγυνος είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει επιτύχει την συνειδητοποίηση του συνόλου του ψυχισμού του, δηλαδή αυτός ο οποίος έχει ενώσει το αρσενικό – συνειδητό του κομμάτι με το θηλυκό – ασυνείδητό του κομμάτι.
Το επιστέγασμα της ανωτέρω Αλχημικής διεργασίας είναι η ένωση του συνειδητού κομματιού με το κέντρο του ψυχισμού του ατόμου, δηλαδή με το κέντρο του ασυνειδήτου του.
Ο Jung είχε επιλέξει για το κέντρο τα ονόματα Animous για τις ♀ και Anima για τους ♂.
Επομένως, ο άνθρωπος ανδρόγυνος συμβολίζει την μετουσίωση του ακατέργαστου ανθρώπου σε έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, ο οποίος δύναται να κτυπήσει με παρρησία την θύρα των Μυστηρίων, ελπίζοντας ότι αυτά θα του αποκαλυφθούν.
Τόσο ο άνθρωπος ανδρόγυνος όσο και ο κάθε συνειδητοποιημένος άνθρωπος, καλούνται, ενώ είναι σε απόλυτη επαφή με τις εγωκεντρικές συναισθηματικές τους φορτίσεις, να λειτουργούν ανεπηρέαστοι από αυτές, με αποτέλεσμα να δρουν ενήλικα και άρα να είναι ευτυχείς.
Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί εάν οι εμπνεύσεις της εξέλιξης της επιστήμης είναι ανεπηρέαστες από την Μυητική Παράδοση, αφού ούτε οι ίδιοι οι εμπνεόμενοι δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση.
[1] C.G. Jung.
Καθώς η επιστήμη ερευνά όλο και βαθύτερα τα άδυτα του Σύμπαντος, τα αποτελέσματα των ερευνών της συνεχώς επιβεβαιώνουν τις θέσεις της Μυητικής πορείας.
Η πιο τρανή απόδειξη της ανωτέρω άποψης είναι οι ιδιότητες των 4+1 Πυθαγορείων Στοιχείων, τα οποία συμβολίζονται από τα Πλατωνικά Σώματα.
Σήμερα, από την Αστροφυσική, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν 4 θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις ή θεμελιώδεις δυνάμεις, οι οποίες περιγράφουν τον μηχανισμό, σύμφωνα με τον οποίο τα διάφορα σωματίδια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Οι τέσσερις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις/δυνάμεις είναι:
1) η βαρυτική,
2) η ηλεκτρομαγνητική,
3) η ισχυρή πυρηνική, και
4) η ασθενής πυρηνική.
Η ενοποίηση των ανωτέρω τεσσάρων αποτελεί την πέμπτη αλληλεπίδραση. Η ύπαρξη της δεν έχει ακόμη αποδειχθεί επιστημονικά, όμως είναι μία από τις ύψιστες προσδοκίες της Αστροφυσικής αυτήν την περίοδο. Η μόνη ενοποίηση η οποία έχει αποδειχθεί είναι της ηλεκτρομαγνητικής μετά της ασθενούς πυρηνικής και η οποία ονομάζεται ηλεκτροασθενής.
Αντίστοιχα κατά την Πυθαγόρεια φιλοσοφία τα 4+1 Στοιχεία, τα οποία δομούν το Σύμπαν είναι:
Γη,
Ύδωρ,
Αήρ,
Πυρ, και
Αιθήρ.
Σε αυτό το σημείο θα παρατεθούν μερικές θέσεις – απόψεις συσχετισμού μεταξύ των 4+1 αλληλεπιδράσεων/δυνάμεων και των 4+1 Πυθαγορείων Στοιχείων, ώστε να επισημανθούν οι μεταξύ τους συσχετισμοί.
Στις θέσεις – απόψεις συσχετισμού δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, καθότι η Πυθαγόρεια θεωρία αποτελεί μέρος της Φιλοσοφίας και όχι της επιστήμης.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δήλωσε: «είμαι αρκετά καλλιτέχνης, ώστε να αντλώ ελεύθερα από την φαντασία μου. Η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο».
Οπότε, μέσω της φαντασίας στην οποία αναφέρεται ο
Άλμπερτ Αϊνστάιν, δύναται να αποφανθεί κάποιος για την ορθότητα των θέσεων – απόψεων.
Κατά την Πυθαγόρεια φιλοσοφία κάθε ένα από τα 4+1 Στοιχεία, τα οποία διαμόρφωσαν τον Κόσμο, ευρίσκεται εντός του κάθε Ανθρώπου και του επιτρέπουν να είναι αυτό το οποίο είναι.
Βαρύτητα, ονομάζεται η ιδιότητα των υλικών σωμάτων να έλκουν και να έλκονται αμοιβαία με άλλα υλικά σώματα.
Τα ελκυόμενα σώματα κινούνται με επιταχυνόμενη κίνηση προς το έλκον σώμα.
Η δύναμη βαρυτικής έλξης είναι πάντα ελκτική και πάντα αμοιβαία.
Η δύναμη έλξης μεταξύ δύο σωμάτων, η οποία ονομάζεται βάρος, είναι ανάλογη με την μάζα τους και αντιστρόφως ανάλογη με την απόστασή τους.
Η βαρύτητα στην γη έλκει τα υλικά σώματα και προκαλεί την πτώση τους στην επιφάνειά της (γης) όταν αφεθούν ελεύθερα.
Επιπροσθέτως, η βαρύτητα είναι η αιτία της ύπαρξης της γης, του ήλιου και των άλλων αστρικών σωμάτων.
Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε ζωή, όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Η βαρύτητα είναι επίσης υπεύθυνη για την τροχιά της γης και των υπόλοιπων πλανητών γύρω από τον ήλιο, την τροχιά της σελήνης γύρω από τη γη, τον σχηματισμό παλιρροιών και άλλα φυσικά φαινόμενα τα οποία παρατηρούμε.
Αντίστοιχα το Πυθαγόρειο Στοιχείο της Γης προσδίδει:
σταθερότητα,
στερεότητα,
μονιμότητα, στις μορφές, στα αντικείμενα και στα φυσικά χαρακτηριστικά.
Το Στοιχείο της Γης κυριαρχεί εις όλα τα Ιερά Κατώφλια (εισόδους) και ως εκ τούτου καθοδηγεί με σταθερότητα κάθε προσπάθεια διόδου τους.
Προσφέρει στερεότητα και μονιμότητα στην παρακολούθηση της διαδικασίας επίτευξης του κάθε ενήλικου στόχου.
Ωστόσο, στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί στερεοτυπίες, ψυχική ακαμψία και ως εκ τούτου εμπλοκή.
Ο Ηλεκρομαγνητισμός είναι ο τομέας της Φυσικής, ο οποίος μελετά τα φαινόμενα, τα οποία έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με ηλεκτρικά φορτία και πηγές μαγνητικού πεδίου.
Αρχικά πιστεύονταν ότι ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός ήταν δύο διαφορετικά φαινόμενα μέχρι που, τον 19ο αιώνα, ο Χανς Κρίστιαν Έρστεντ παρατήρησε ότι πλησιάζοντας μία πυξίδα σε αγωγό, ο οποίος διαρρεόταν από ηλεκτρικό ρεύμα, τότε η μαγνητική της βελόνα προσανατολιζόταν ασυμβάτως κάθετα στον αγωγό.
Τότε έγινε κατανοητό ότι δεν επρόκειτο για δύο διαφορετικά φαινόμενα, αλλά για ένα: τον ηλεκτρομαγνητισμό.
Η ενοποίηση των δύο αυτών φαινομένων έγινε από τον Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ με τις τέσσερις περίφημες εξισώσεις, οι οποίες έκτοτε φέρουν το όνομά του (εξισώσεις του Μάξγουελ).
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Ύδατος ανευρίσκεται εις κάθε τι το οποίο κινείται και μεταβάλλεται ασταμάτητα.
Η δράση του Στοιχείου του Ύδατος προκαλεί:
ενοποίηση,
σύνδεση,
ανάμιξη,
στενές συμπράξεις.
Το Στοιχείο του Ύδατος προσφέρει συμμετοχές και προόδους συναισθηματικά αποτελεσματικές.
Παρέχει συμπόνια, συμπάθεια, ενήλικη αλήθεια και ενήλικη αγάπη.
Στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί αβέβαιες εγωκεντρικές δράσεις.
Η κατανόηση του ενός ανθρώπου από τον άλλον, μέσω συντονισμού, συμβαίνει χάριν του Στοιχείου του Ύδατος.
Επίσης, η ρευστότητα του ψυχικού επιπέδου, δηλαδή της ψυχικής διάθεσης, των συναισθημάτων και των αισθήσεων, οφείλεται στο Στοιχείο του Ύδατος.
Η ασθενής αλληλεπίδραση/δύναμη ή ασθενής πυρηνική δύναμη, στο καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, συντελεί στην συνοχή των υποσωματιδίων του πυρήνα και σχετίζεται με την ραδιενέργεια, δηλαδή την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Συγκεκριμένα, σε αντίθεση με την ισχυρή δύναμη, συντελεί στην διάσπαση πυρήνων με την εκπομπή σωματιδίων από αυτούς και άρα σχετίζεται με την ραδιενέργεια.
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Αέρος βιώνεται εις τον απανταχού Συμπαντικό Χώρο.
Στο γήινο επίπεδο βιώνεται στον κάθε χώρο στον οποίο υπάρχει αναπνεόμενος Αήρ.
Το Στοιχείο του Αέρος ανευρίσκεται εις κάθε τι το οποίο:
επεκτείνεται,
διαστέλλεται ασταμάτητα,
υπερβαίνει τα όρια του,
ευρίσκεται παντού.
Το Στοιχείο του Αέρος προσφέρει ενήλικη ελευθερία, ενήλικες δημιουργικές επεκτάσεις και διεύρυνση του μη εγωκεντρικού ‘εγώ’ προς την κατάκτηση της συνειδητότητας του ‘Εαυτού’ και των άλλων ανθρώπων.
Στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί ψευδαισθήσεις, παραληρήματα και διόγκωση της εγωκεντρικότητας.
Τα Στοιχεία του Ύδατος και του Αέρος είναι τα δύο ρευστά Στοιχεία της Δημιουργίας και σχετίζονται με το ψυχικό επίπεδο.
Η ισχυρή αλληλεπίδραση/δύναμη δρα μόνο άμεσα στα στοιχειώδη σωματίδια, ως πυρηνική δύναμη, δηλαδή συντελεί στην συνοχή του Πυρήνα.
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Πυρός με την δράση του:
μετουσιώνει,
μεταμορφώνει,
επιτρέπει την ολική μετατροπή.
Το Στοιχείο του Πυρός προσφέρει ενέργεια συνειδητότητας και έτσι προάγει την εκδήλωση της ζωής.
Σε ατομικό επίπεδο προάγει την δραστήρια ανέλιξη προς το πνευματικό επίπεδο προσφέροντας ενέργεια συνειδητότητας και ενήλικο ενθουσιασμό.
Αντιθέτως, στην αρνητική του εκδήλωση δημιουργεί σύγχυση με αποτέλεσμα να προάγονται μάταιες παιδικές δράσεις.
Το Στοιχείο του Πυρός διαμορφώνει τα κύματα των διαφόρων ενεργειών, έτσι ώστε να επιτρέπει τις υπάρξεις, του φωτός, της θερμότητος, του υλικού αέρος και του υλικού ύδατος.
Μεγάλο κομμάτι της έρευνας στο πεδίο της θεωρητικής φυσικής σήμερα, στρέφεται στην ενοποίηση των ανωτέρω τεσσάρων αλληλεπιδράσεων/δυνάμεων και την εύρεση του ενός Νόμου, ο οποίος διέπει και κρατά σε συνοχή όλο το Σύμπαν.
Αυτός ο Νόμος, κατά την Αστροφυσική ονομάζεται ιονισμένη ελεύθερη ενέργεια ή ηλεκτρομαγνητικό χάος.
Αντίστοιχα το Στοιχείο του Αιθέρος προϋπάρχει των 4 Στοιχείων και ως εκ τούτου με την δράση του, αφενός ελέγχει την λειτουργία των 4 εκδηλωμένων Στοιχείων, αφετέρου ρυθμίζει την υπέρβαση μέσω των 4 εκδηλωμένων Στοιχείων.
Είναι η κατάσταση από την οποία εφόρμησε, κατά την φυσική, η Μεγάλη Έκρηξη.
Επίσης δίδει τις ενδείξεις, οι οποίες είναι απαραίτητες, ώστε να επιτευχθεί πρόοδος στο υλικό επίπεδο και το αστρικό πεδίο, με στόχο το πνευματικό πεδίο.
Όπως μόλις προαναφέρθηκε, κατά την Πυθαγόρεια φιλοσοφία, τόσο ο άνθρωπος όσο και το Σύμπαν εκπτύσσονται σε 3 επίπεδα:
Σώμα ή Υλικό επίπεδο,
Ψυχή ή Αστρικό επίπεδο, και
Πνεύμα ή Πνευματικό επίπεδο.
Θα αναφερθούν ελάχιστα για τις ιδιότητες καθενός επιπέδου κατά την Πυθαγόρεια Φιλοσοφία.
Το Σώμα ή το Υλικό επίπεδο είναι εύκολα αναγνωρίσιμο καθόσον είναι απτό και ως εκ τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία περί της υπάρξεως του.
Ζωντανό σώμα θεωρείται αυτό το οποίο λειτουργεί αντίθετα στην αύξηση της εντροπίας και άρα αυξάνει την τάξη του Σύμπαντος.
Η Ψυχή ή το Ψυχικό επίπεδο ή κατά την Μυητική Παράδοση Αστρικό επίπεδο είναι το σύνολο των συναισθηματικών και νοητικών λειτουργιών.
Στην ψυχή ανήκει κάθε τι το οποίο βιώνει – νοιώθει και σκέπτεται ο κάθε άνθρωπος.
Εκτός του ανθρώπου, ψυχή έχουν τα ζώα και τα φυτά, σε διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης.
Το ψυχικό επίπεδο διέπεται από την διπολικότητα (δυάδα), δηλαδή από την ύπαρξη πόλων εντός των οποίων δονείται η ζωή (δημιουργημένη δημιουργία).
Η διπολικότητα εκπτύσσεται σε πολυπολικότητα, με την ζωή όμως, να δονείται, πάντα, ανάμεσα από δύο αντίθετους πόλους (δίπολο).
Πνεύμα ή Πνευματικό επίπεδο είναι οτιδήποτε απαρτίζει τον Θεϊκό Νόμο εκ του οποίου εκπορεύεται το Θεϊκό Σχέδιο για την επίτευξη της δημιουργημένης δημιουργίας.
Ο κόσμος των Ιδεών του Πλάτωνος ή ο κόσμος των Αρχετύπων είναι ονόματα με τα οποία είναι γνωστό το Θεϊκό Σχέδιο.
Τα πνευματικά Αρχέτυπα διέπονται από την Μη πολικότητα, δηλαδή από την Ενότητα (Αδιαιρετότητα), άρα την Μονάδα, όμως στην πορεία της εξέλιξης της Δημιουργίας, το κάθε Αρχέτυπο εκπτύσσεται σε δύο αντίθετους πόλους, εντός των οποίων δονείται η ζωή.
Το κέντρο του Θεϊκού Σχεδίου απαρτίζεται από τον Ένα Νόμο (Νόμος Θεϊκής Αρμονίας) επί του οποίου εκπτύσσεται, τόσο η αδημιούργητη (κόσμος Ιδεών Πλάτωνος) όσο και η δημιουργημένη (εκδηλωμένη) δημιουργία.
Ο Ένας Νόμος (Νόμος της Θεϊκής Αρμονίας) είναι η πρώτη εκδήλωση της αυτούσιας Θεϊκής Ουσίας, η οποία αυτούσια Θεϊκή Ουσία ταυτίζεται με τον αριθμό Μηδέν – 0.
Δεν θα πρέπει να συγχέεται ο Ένας Πνευματικός Νόμος με το Στοιχείο του Αιθέρος.
Από τον Ένα Νόμο πηγάζουν τα Αρχέτυπα, ενώ από τον Αιθέρα πηγάζουν τα 4 Στοιχεία.
Πρόκειται για διαφορετικά Επίπεδα.
Κατά τις Πυθαγόρεια και Αλχημική Παραδόσεις, κάθε άνθρωπος, στο κέντρο της ατομικότητάς του, εμπεριέχει αυτούσια Θεϊκή Ουσία, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Κάθε Αλχημιστής ή Πυθαγόρειος Αναζητητής ερχόμενος σε επαφή με την ατομική του Θεϊκή Ουσία, την ίδια στιγμή έρχεται σε επαφή με την παγκόσμια (συμπαντική) Θεϊκή Ουσία, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η ατομική του Θεϊκή Ουσία, είναι τμήμα και ολότητα της παγκόσμιας (συμπαντικής) Θεϊκής Ουσίας.
Μία άλλη γνωστή ονομασία της ατομικής Θεϊκής Ουσίας είναι Εσώτερος Εαυτός.
Σκοπός του κάθε Αλχημιστή ή Πυθαγόρειου Αναζητητή είναι να εισέλθει στα Ηλύσια πεδία και να βιώσει:
1) τα Αρχέτυπα,
2) τον Ένα Νόμο και
3) την Θεϊκή Ουσία, μέσω της επαφής του με τον Εσώτερο του Εαυτό.
Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές οδοί αυτογνωσίας.
Κάποιες από αυτές είναι Μυστηριακές, ενώ κάποιες άλλες όχι.
Κάποιες είναι βιωματικές, ενώ κάποιες άλλες όχι.
Σε αυτό το σημείο θα γίνει αναφορά σε λεκτικό σύμβολο, το οποίο είναι ο Μύθος. Οι Μύθοι ανευρίσκονται, τόσο εις όλα τα μήκη και πλάτη του Κόσμου όσο και εις όλες τις οδούς αυτογνωσίας.
Ο ‘Μύθος’ γράφει ο Πλούταρχος ‘είναι εν σπασμένο κάτοπτρον της αλήθειας’.
Επίσης, ο Jean Mallinger[2] αναφέρει ότι ‘κατ΄ αναλογία, ο Μύθος είναι όπως το Ουράνιο Τόξο, το οποίο είναι η αντανάκλαση[3] του Φωτός του ήλιου, του οποίου οι ακτίνες διαθλώνται εντός των νεφών’.
Όμως, είναι δυνατόν να συγκεντρώσουμε τα θραύσματα αυτού του σπασμένου κατόπτρου, να τα πλησιάσουμε και έτσι να ανασυνθέσουμε την αρχική εικόνα.
[2] Ο αναλογικός συσχετισμός είναι από το βιβλίο του ‘τα λεγόμενα εις Πλούταρχον’.
[3] Ακριβέστερα, όταν το φως περνάει μέσα από ένα τριγωνικό πρίσμα, συμβαίνουν 3 Φαινόμενα: α) Ανάκλαση, β) Διάθλαση, και γ) Ανάλυση.
‘Τα Σύμβολα’, επίσης κατά τον Jean Mallinger[4], ‘έχουν τον Χαρακτήρα της Προφανέστερης Πραγματικότητας, δηλαδή διδάσκουν παντού και πάντοτε την ίδια Διδασκαλία’.
Ο Πλούταρχος προσθέτει: ‘Τα μεν σκοτεινότερα, τα δε σαφέστερα, οδηγούν όλα μαζί την νόηση του Ανθρώπου, προς τα θεία ζητήματα’.
[4] Επίσης, από το βιβλίο του ‘τα λεγόμενα εις Πλούταρχον’.
Εις το λεκτικό σύμβολο του Μύθου θα γίνει τώρα αναφορά, ώστε να ανευρεθούν τα στοιχεία τα οποία αναζητούνται.
Πιο συγκεκριμένα θα γίνει αναφορά σε έναν Μύθο, ο οποίος περιγράφει την πορεία ενός Ανθρώπου, ο οποίος στο τέλος επέτυχε την Μύηση.
Ο Ηρακλής ήταν ένας από τους ανθρώπους ο οποίος κατόρθωσε να γίνει ομοτράπεζος των Θεών.
Εις τα πλαίσια της Μυητικής του πορείας, πήρε την εντολή να σκοτώσει την Λερναία Ύδρα.
Τις εντολές στον Ηρακλή τις έδιδε, μέσω του Ευρυσθέως βασιλέα της Τίρυνθος, η Ήρα, δηλαδή η αυστηρή όψη της Μεγάλης Μητέρας.
Ο Ηρακλής όπως αναφέρει το όνομά του (Ηρακλής = Κλέος της Ήρας), δόξασε με τις δράσεις του την Ήρα, μέσω των άθλων του, δηλαδή μέσω των συνειδητοποιήσεων του.
Το θηρίο, δηλαδή η Λερναία Ύδρα, φύλαγε την είσοδο του κάτω Κόσμου, δηλαδή την είσοδο του συλλογικού ασυνειδήτου, ώστε να μην αφήνει κανέναν να περάσει από αυτήν.
Ο κάτω Κόσμος στην αρχαία Ελληνική Παράδοση, είναι ένας από τους συμβολισμούς του συλλογικού ασυνείδητου.
Κυρίαρχος του κάτω Κόσμου είναι ο αδελφός του Διός, ο Πλούτων.
Ο Πλούτων είναι επίσης κυρίαρχος Μυστηρίων, τα οποία οδηγούν στο συλλογικό ασυνείδητο.
Στην Ελευσίνα, το πρώτο Ιερό το οποίο συναντά ο επισκέπτης είναι το Πλουτώνιο.
Ο Ναός στον οποίο ετελούντο τα Ιερά Μυστήρια επόταν.
Η Μυστηριακή Θέωση είναι ένα Βήμα μετά την βίωση του συλλογικού ασυνειδήτου, δηλαδή ένα βήμα μετά την κάθοδο στον κάτω Κόσμο.
Κάθε άνθρωπος καλείται να βιώσει το συλλογικό ασυνείδητο και στην συνέχεια να γίνει ομοτράπεζος των Θεών.
Κατά έναν άλλο Μύθο, η Περσεφόνη, όπως και η ψυχή του κάθε ανθρώπου, ανεβοκατεβαίνει στον κάτω Κόσμο, εωσότου (η ψυχή του ανθρώπου) βιώσει τους Νόμους του, δηλαδή τα Αρχέτυπα.
Στο λεκτικό σύμβολο του Μύθου του Ηρακλή, η Λερναία Ύδρα αναπαριστά το ‘εγωκεντρικό’ κομμάτι του κάθε ανθρώπου ή με άλλα λόγια την νεύρωση του.
Το τέρας ήταν κρυμμένο σε ένα σπήλαιο με δύο στόμια και βγαίνει δια να ταράξει το νερό της λίμνης, η οποία λίμνη ευρίσκεται έμπροσθεν της εισόδου του κάτω Κόσμου.
Η λίμνη συμβολίζει θαυμάσια το προσωπικό ασυνείδητο, ενώ η σπηλιά με τα δύο στόμια την διπολικότητα του ψυχικού επιπέδου ή με άλλα λόγια την αμφιθυμία.
Επίσης, η Λερναία Ύδρα είναι ένα τέρας με πολλά κεφάλια, τα οποία κεφάλια έχουν την εξής ιδιότητα: ‘αν κόψει κάποιος το ένα, βγαίνουν δύο’.
Εάν κάποιος προσπαθήσει υπερεγωτικά, δηλαδή δια της βίας, να αποκόψει κάποιο απωθημένο του, αυτό διογκώνεται και γίνεται ισχυρότερο, δια να τον καταδυναστεύει ακόμη περισσότερο.
Ο Μύθος λέει, ότι ο Ηρακλής, αφού έκτισε το ένα στόμιο, έριξε βέλη φωτιάς εντός της σπηλιάς δια να αναγκάσει το θηρίο να βγει έξω, ώστε να το δει και να το εξοντώσει.
Ο κάθε άνθρωπος, κατ΄ αναλογία, καλείται να σταθεί με παρρησία έμπροσθεν των απωθημένων του, να τα αναγνωρίσει και εις την συνέχεια να προσπαθήσει να τα εκτονώσει.
Η Αθηνά μηνύει στον Ηρακλή, μέσω του Ιόλαου, ότι πρέπει να καίει κάθε κεφάλι, το οποίο κόβει.
Συνεπώς, ο Ημίθεος λαμβάνει την γνώση από την Αθηνά, σύμβολο του Αρχετύπου της Σοφίας, δηλαδή της συνειδητότητας.
Ο Μύθος διδάσκει ότι: όταν κάποιος άνθρωπος κατορθώσει να εκτονώσει, μέσω των ψυχοθεραπευτικών διαδικασιών, ενήλικα τις απωθημένες ψυχικές του πλευρές, τότε έχει την δυνατότητα να βουτήξει, όπως έπραξε ο Ηρακλής, τα βέλη του εις το δηλητήριο του τέρατος, μετατρέποντας την ψυχική ισχύ του εγωκεντρικού του κομματιού, δηλαδή με άλλα λόγια της νεύρωσης, από δυνάστη σε παραγωγική ενέργεια δια την επίτευξη του οποιουδήποτε ενήλικου στόχου του, δηλαδή από εχθρικό όπλο σε ευεργετικό εργαλείο.
Το θηρίο όμως, λέει ο Μύθος ότι, εμπόδιζε την είσοδο και την κάθοδο στον κάτω Κόσμο.
Με τον κάτω Κόσμο, όπως προαναφέρθηκε, οι αρχαίες λατρείες συμβολίζουν το συλλογικό ασυνείδητο, το οποίο ο κάθε αναζητητής καλείται να βιώσει, ώστε να γίνει κοινωνός της γνώσης του.
Οπότε, μόνο όταν κάποιος δυνηθεί να συνειδητοποιήσει τις πτυχές της νεύρωσης του, δηλαδή να δαμάσει τον δικό του Κέρβερο, όπως έκανε ο Ηρακλής στον δωδέκατο (έσχατο) Άθλο, θα δύναται να αποκτήσει άμεση επικοινωνία με τον κάτω Κόσμο, δηλαδή το συλλογικό ασυνείδητο και έτσι θα κατορθώσει να γίνει ομοτράπεζος των Θεών και να γευθεί την αμβροσία και το νέκταρ, δηλαδή την πραγματική γνώση.
Όμως, για να εισέλθει κάποιος στα Ηλύσια πεδία πρέπει να είναι ολοκληρωμένος ψυχικά, δηλαδή να έχει ενώσει το συνειδητό με το ασυνείδητο ή όπως αναφέρει η Αλχημεία να είναι άνθρωπος ανδρόγυνος.
Ανδρόγυνος είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει επιτύχει την συνειδητοποίηση του συνόλου του ψυχισμού του, δηλαδή αυτός ο οποίος έχει ενώσει το αρσενικό – συνειδητό του κομμάτι με το θηλυκό – ασυνείδητό του κομμάτι.
Το επιστέγασμα της ανωτέρω Αλχημικής διεργασίας είναι η ένωση του συνειδητού κομματιού με το κέντρο του ψυχισμού του ατόμου, δηλαδή με το κέντρο του ασυνειδήτου του.
Ο Jung είχε επιλέξει για το κέντρο τα ονόματα Animous για τις ♀ και Anima για τους ♂.
Επομένως, ο άνθρωπος ανδρόγυνος συμβολίζει την μετουσίωση του ακατέργαστου ανθρώπου σε έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, ο οποίος δύναται να κτυπήσει με παρρησία την θύρα των Μυστηρίων, ελπίζοντας ότι αυτά θα του αποκαλυφθούν.
Τόσο ο άνθρωπος ανδρόγυνος όσο και ο κάθε συνειδητοποιημένος άνθρωπος, καλούνται, ενώ είναι σε απόλυτη επαφή με τις εγωκεντρικές συναισθηματικές τους φορτίσεις, να λειτουργούν ανεπηρέαστοι από αυτές, με αποτέλεσμα να δρουν ενήλικα και άρα να είναι ευτυχείς.
