Αρχαίοι Θεοί - Αρχέτυπα
Στην αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, το Σύμπαν σε όλα του τα επίπεδα, κυριαρχείται από τον ‘Θεϊκό Νόμο’, ο οποίος είναι ‘Ένας’.
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’ είναι βιωματικός στόχος και αντικείμενο έρευνας, τόσο των απανταχού Μυστηρίων όσο και της σύγχρονης Αστροφυσικής επιστήμης.
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος προσεγγίζεται μόνο βιωματικά και όχι θεωρητικά.
Η φιλοσοφία διδάσκει ότι ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’ (αυτο)διαιρέθηκε σε ‘όψεις’, οι οποίες, κατά την επιστήμη της ψυχολογίας, ονομάζονται Αρχέτυπα. Το κάθε Αρχέτυπο αποτελεί μια από τις ‘όψεις’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Το {σύνολο} των Αρχετύπων εκδηλώνει τον ‘Ένα Θεϊκό Νόμο’.
Το κάθε Αρχέτυπο αποτελεί μία ολοκληρωμένη Ενότητα και εκτελεί μία αυτοτελή δράση, τόσο στην δομή όσο και στην λειτουργία του Σύμπαντος.
Ο Πλάτων στον έργο του ‘Τίμαιος’ αναφέρει, ότι οι ‘Αθάνατοι Θεοί’ εκφράζουν τις ‘όψεις’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Οι ‘Αθάνατοι Θεοί’ της αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας είναι τα σύμβολα των Αρχετύπων, δηλαδή των ‘όψεων’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Όταν ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’ εκδηλώνεται, όλοι υποκλίνονται. Σε αυτόν τον κανόνα δεν υπάρχει εξαίρεση.
Όταν οι Αθάνατοι Θεοί εκφράζονται, τότε εκδηλώνεται μία ‘όψη’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Οι θνητοί σέβονται τον ‘Ένα Θεϊκό Νόμο’, διότι δεν κατέχουν την Γνώση του Νόμου ‘της Αιτίας και του Αποτελέσματος’, δηλαδή την Γνώση του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Ο σοφότερος των Σοφών (Σωκράτης), διδάσκοντας επί του θέματος του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’/’Νόμου Αιτίου – Αποτελέσματος’ ανέφερε: «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα». Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θνητό θάνατο, κερδίζοντας όμως παράλληλα την Ουράνια αθανασία.
Οι θνητοί όπως σέβονται τον «Ένα Θεϊκό Νόμο», έτσι σέβονται και τους ‘Αθάνατους Θεούς’ και αυτός ο σεβασμός έχει περάσει ξεκάθαρα και στην αρχαία ελληνική τραγωδία.
Η μυθολογική ιστορία του κάθε ‘Αθάνατου Θεού’ φανερώνει τις ιδιότητες της ‘όψεως’ του «Ενός Θεϊκού Νόμου», οι οποίες εκδηλώνονται κάθε φορά, όπου εμφανίζεται το ‘Αθάνατος Θεός’ (Αρχέτυπο).
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’, ιχνηλατούμενος από οπτική αμιγώς ανθρώπινη, εκδηλώνεται απαράκλητος και ως εκ τούτου πολλές φορές βιώνεται ως άτεγκτος. Όμως, το ‘Θεϊκό Σχέδιο’ πρέπει να εφαρμόζεται ατόφιο, αρχικά για την δημιουργία και έπειτα για την εύρυθμη λειτουργία του Σύμπαντος.
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’, δηλαδή ο Λόγος των ‘Αθανάτων Θεών’, δεν διαφοροποιείται λόγω των ανθρωπίνων συναισθηματικών διακυμάνσεων.
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’ είναι βιωματικός στόχος και αντικείμενο έρευνας, τόσο των απανταχού Μυστηρίων όσο και της σύγχρονης Αστροφυσικής επιστήμης.
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος προσεγγίζεται μόνο βιωματικά και όχι θεωρητικά.
Η φιλοσοφία διδάσκει ότι ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’ (αυτο)διαιρέθηκε σε ‘όψεις’, οι οποίες, κατά την επιστήμη της ψυχολογίας, ονομάζονται Αρχέτυπα. Το κάθε Αρχέτυπο αποτελεί μια από τις ‘όψεις’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Το {σύνολο} των Αρχετύπων εκδηλώνει τον ‘Ένα Θεϊκό Νόμο’.
Το κάθε Αρχέτυπο αποτελεί μία ολοκληρωμένη Ενότητα και εκτελεί μία αυτοτελή δράση, τόσο στην δομή όσο και στην λειτουργία του Σύμπαντος.
Ο Πλάτων στον έργο του ‘Τίμαιος’ αναφέρει, ότι οι ‘Αθάνατοι Θεοί’ εκφράζουν τις ‘όψεις’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Οι ‘Αθάνατοι Θεοί’ της αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας είναι τα σύμβολα των Αρχετύπων, δηλαδή των ‘όψεων’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Όταν ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’ εκδηλώνεται, όλοι υποκλίνονται. Σε αυτόν τον κανόνα δεν υπάρχει εξαίρεση.
Όταν οι Αθάνατοι Θεοί εκφράζονται, τότε εκδηλώνεται μία ‘όψη’ του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Οι θνητοί σέβονται τον ‘Ένα Θεϊκό Νόμο’, διότι δεν κατέχουν την Γνώση του Νόμου ‘της Αιτίας και του Αποτελέσματος’, δηλαδή την Γνώση του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’.
Ο σοφότερος των Σοφών (Σωκράτης), διδάσκοντας επί του θέματος του ‘Ενός Θεϊκού Νόμου’/’Νόμου Αιτίου – Αποτελέσματος’ ανέφερε: «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα». Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θνητό θάνατο, κερδίζοντας όμως παράλληλα την Ουράνια αθανασία.
Οι θνητοί όπως σέβονται τον «Ένα Θεϊκό Νόμο», έτσι σέβονται και τους ‘Αθάνατους Θεούς’ και αυτός ο σεβασμός έχει περάσει ξεκάθαρα και στην αρχαία ελληνική τραγωδία.
Η μυθολογική ιστορία του κάθε ‘Αθάνατου Θεού’ φανερώνει τις ιδιότητες της ‘όψεως’ του «Ενός Θεϊκού Νόμου», οι οποίες εκδηλώνονται κάθε φορά, όπου εμφανίζεται το ‘Αθάνατος Θεός’ (Αρχέτυπο).
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’, ιχνηλατούμενος από οπτική αμιγώς ανθρώπινη, εκδηλώνεται απαράκλητος και ως εκ τούτου πολλές φορές βιώνεται ως άτεγκτος. Όμως, το ‘Θεϊκό Σχέδιο’ πρέπει να εφαρμόζεται ατόφιο, αρχικά για την δημιουργία και έπειτα για την εύρυθμη λειτουργία του Σύμπαντος.
Ο ‘Ένας Θεϊκός Νόμος’, δηλαδή ο Λόγος των ‘Αθανάτων Θεών’, δεν διαφοροποιείται λόγω των ανθρωπίνων συναισθηματικών διακυμάνσεων.