Ψυχικό - Συναισθηματικό Σενάριο
Η επιστήμη της Ψυχοθεραπείας έχει διάφορες θεωρίες για την δημιουργία της ανθρώπινης Ψυχοδομής.
Δύο βασικές είναι:
Η πρώτη αναφέρει ότι η ανθρώπινη Ψυχοδομή δημιουργείται λόγω της διαδραστικής συναισθηματικής σχέσης, την οποία έχει το άτομο (έμβρυο – νεογέννητο – νήπιο) με τα άτομα – αντικείμενα, τα οποία το περιβάλλουν (γονείς), από την στιγμή της εισόδου του ως έμβρυο στην μήτρα της μαμάς του (σύλληψη) και έως τα 3 έτη της ζωής του (ελάχιστες επιπλέον επιρροές έως το 6ο έτος του).
Κυρίαρχο αντικείμενο για το υποδιάστημα από την σύλληψη του ατόμου έως και τους πρώτους 9 μήνες της αερόβιας ζωής του είναι η μαμά, διότι ο μπαμπάς αυτήν την περίοδο δρα επικουρικά, δηλαδή στηρίζει την μαμά, ώστε αυτή να επιτελέσει ορθά το έργο της φροντίδας.
Η δεύτερη θεωρία για την δημιουργία της ανθρώπινης Ψυχοδομής αναφέρει ότι το άτομο ενδοβάλλει (ενσωματώνει – οικειοποιείται – προσαρτά) τον ψυχισμό των γονιών του, το άθροισμα των οποίων (ψυχισμοί γονιών) απαρτίζει τον ψυχισμό του ατόμου.
Αμφότερες πρεσβεύουν ότι το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός συναισθηματικού – ψυχικού σεναρίου, το οποίο το άτομο επαναλαμβάνει (αναβιώνει) σε όλη την υπόλοιπη ζωή του με διαφορετικά εξωτερικά ερεθίσματα.
Δύο βασικές είναι:
- η διαδραστική συναισθηματική σχέση με τους γονείς, και
- η ενδοβολή των αντικειμενοτρόπων σχέσεων.
Η πρώτη αναφέρει ότι η ανθρώπινη Ψυχοδομή δημιουργείται λόγω της διαδραστικής συναισθηματικής σχέσης, την οποία έχει το άτομο (έμβρυο – νεογέννητο – νήπιο) με τα άτομα – αντικείμενα, τα οποία το περιβάλλουν (γονείς), από την στιγμή της εισόδου του ως έμβρυο στην μήτρα της μαμάς του (σύλληψη) και έως τα 3 έτη της ζωής του (ελάχιστες επιπλέον επιρροές έως το 6ο έτος του).
Κυρίαρχο αντικείμενο για το υποδιάστημα από την σύλληψη του ατόμου έως και τους πρώτους 9 μήνες της αερόβιας ζωής του είναι η μαμά, διότι ο μπαμπάς αυτήν την περίοδο δρα επικουρικά, δηλαδή στηρίζει την μαμά, ώστε αυτή να επιτελέσει ορθά το έργο της φροντίδας.
Η δεύτερη θεωρία για την δημιουργία της ανθρώπινης Ψυχοδομής αναφέρει ότι το άτομο ενδοβάλλει (ενσωματώνει – οικειοποιείται – προσαρτά) τον ψυχισμό των γονιών του, το άθροισμα των οποίων (ψυχισμοί γονιών) απαρτίζει τον ψυχισμό του ατόμου.
Αμφότερες πρεσβεύουν ότι το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός συναισθηματικού – ψυχικού σεναρίου, το οποίο το άτομο επαναλαμβάνει (αναβιώνει) σε όλη την υπόλοιπη ζωή του με διαφορετικά εξωτερικά ερεθίσματα.
